کنستانتین هشم ( به یونانی: Κωνσταντίνος Η΄, Kōnstantinos VIII ) ( به انگلیسی: Constantine VIII ) ( زادهٔ ۹۶۰ یا ۹۶۱ — درگذشتهٔ ۱۲ نوامبر ۱۰۲۸ ) امپراتور بیزانس به طور مشترک با برادرش باسیل دوم از حئوئ ۹۶۲ تا ۱۰۲۵ و پس از مرگ او به تنهایی از ۱۰۲۵ تا هنگام مرگش در ۱۰۲۸ بود.
کنستانتین هشتم پسر رومانوس دوم بود که در ۹۶۱ یا ۹۶۲ به امپراتوری مشترک با پدر و برادرش منصوب شد. با این حال پس از مرگ زودهنگام رومانوس دوم در ۹۶۳، امپراتوری به فرمانده ای بیزانسی به نام نیکه فوروس فوکاس رسید که نام نیکه فوروس دوم بر تخت نشست. او سپس با تئوفانو، بیوهٔ رومانوس دوم ازدواج کرد و به پدرخواندگی فرزندان او رسید. با این حال نیکه فوروس تنها در ظاهر آن دو را به فرزندخواندگی خود پذیرفته بود و تئوفانو به امید بازگرداندن پسرانش به قدرت با همدستی ژان تزیمیسکس، برادرزادهٔ نیکه فوروس او را به قتل رساند. با این حال ژان برای رهایی خودش تئوفانو را عامل اصلی این آدمکشی معرفی و او را تبعید نمود. ژان سپس با عنوان ژان یکم بر تخت امپراتوری بیزانس نشست.
با مرگ ژان یکم در ۹۷۶ سرانجام باسیل دوم و کنستانتین هشتم به امپراتوری رسیدند، با این حال کنستانتین علاقه مند به خوشگذرانی بود و ادارهٔ تمامی امور در دستان باسیل قرار داشت. باسیل به مدت نیم قرن بر امپراتوری بیزانس فرمان راند و تاریخ نگاران از او با عنوان بزرگترین فرمانروای قرون وسطی یاد می کنند.
باسیل دوم در ۱۰۲۵ درگذشت و در این زمان کنستانتین هشتم به تنهایی امپراتور بیزانس شد. اما کنستانتین که خزانه ای پر از ثروت را به ارث برده بود همچنان به دنبال خوشگذرانی های خودش بود و حتی به هنگام بروز آشوبی در مرزها، به جای لشکرکشی تنها با اعطای عنوان یا پرداخت مبالغی به بربرها غائله را خاتمه داد که در نتیجهٔ چنین اقداماتی خدشه ای جدی به اعتبار امپراتوری بیزانس وارد آمد.
میخائیل پسلوس، راهب و تاریخ نگار بیزانسی نیز کنستانتین هشتم را مردی فربه و پرخور توصیف کرده است که خیلی زود عصبانی می شد. بنا بر نوشته های او، امپراتور سالخورده مبتلا به آرتروز بود و نمی توانست راه برود، به همین دلیل همواره سوار بر اسب به این طرف و آن طرف می رفت.
کنستانتین فرزند پسری نداشت پس به هنگام مرگ، دومین دخترش امپراتریس زوئه را جانشین خود ساخت و او را به همسری رومانوس آرگیروس درآورد که پس از مرگ کنستانتین هشتم در ۱۲ نوامبر ۱۰۲۸ دخترش و دامادش با عنوان رومانوس سوم و زوئه مقدونی بر تخت امپراتوری نشستن.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکنستانتین هشتم پسر رومانوس دوم بود که در ۹۶۱ یا ۹۶۲ به امپراتوری مشترک با پدر و برادرش منصوب شد. با این حال پس از مرگ زودهنگام رومانوس دوم در ۹۶۳، امپراتوری به فرمانده ای بیزانسی به نام نیکه فوروس فوکاس رسید که نام نیکه فوروس دوم بر تخت نشست. او سپس با تئوفانو، بیوهٔ رومانوس دوم ازدواج کرد و به پدرخواندگی فرزندان او رسید. با این حال نیکه فوروس تنها در ظاهر آن دو را به فرزندخواندگی خود پذیرفته بود و تئوفانو به امید بازگرداندن پسرانش به قدرت با همدستی ژان تزیمیسکس، برادرزادهٔ نیکه فوروس او را به قتل رساند. با این حال ژان برای رهایی خودش تئوفانو را عامل اصلی این آدمکشی معرفی و او را تبعید نمود. ژان سپس با عنوان ژان یکم بر تخت امپراتوری بیزانس نشست.
با مرگ ژان یکم در ۹۷۶ سرانجام باسیل دوم و کنستانتین هشتم به امپراتوری رسیدند، با این حال کنستانتین علاقه مند به خوشگذرانی بود و ادارهٔ تمامی امور در دستان باسیل قرار داشت. باسیل به مدت نیم قرن بر امپراتوری بیزانس فرمان راند و تاریخ نگاران از او با عنوان بزرگترین فرمانروای قرون وسطی یاد می کنند.
باسیل دوم در ۱۰۲۵ درگذشت و در این زمان کنستانتین هشتم به تنهایی امپراتور بیزانس شد. اما کنستانتین که خزانه ای پر از ثروت را به ارث برده بود همچنان به دنبال خوشگذرانی های خودش بود و حتی به هنگام بروز آشوبی در مرزها، به جای لشکرکشی تنها با اعطای عنوان یا پرداخت مبالغی به بربرها غائله را خاتمه داد که در نتیجهٔ چنین اقداماتی خدشه ای جدی به اعتبار امپراتوری بیزانس وارد آمد.
میخائیل پسلوس، راهب و تاریخ نگار بیزانسی نیز کنستانتین هشتم را مردی فربه و پرخور توصیف کرده است که خیلی زود عصبانی می شد. بنا بر نوشته های او، امپراتور سالخورده مبتلا به آرتروز بود و نمی توانست راه برود، به همین دلیل همواره سوار بر اسب به این طرف و آن طرف می رفت.
کنستانتین فرزند پسری نداشت پس به هنگام مرگ، دومین دخترش امپراتریس زوئه را جانشین خود ساخت و او را به همسری رومانوس آرگیروس درآورد که پس از مرگ کنستانتین هشتم در ۱۲ نوامبر ۱۰۲۸ دخترش و دامادش با عنوان رومانوس سوم و زوئه مقدونی بر تخت امپراتوری نشستن.
wiki: کنستانتین هشتم