کنراد هرمان یوزف آدناوئر ( به آلمانی: Konrad Adenauer ) ( آلمانی: ( شنیدن ) ( ۵ ژانویه ۱۸۷۶ – ۱۹ آوریل ۱۹۶۷ ) دولت مرد محافظه کار آلمانی از حزب اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان بود.
گرچه دورهٔ فعالیت سیاسی او ۶۰ سال ( از ۱۹۰۶ ) را در بر می گرفت اما او بیشتر به عنوان نخستین صدر اعظم جمهوری فدرال آلمان شناخته می شود که از ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۳ بر این کشور حکم راند.
... [مشاهده متن کامل]
کنراد آدناور روز ۵ ژانویه سال ۱۸۷۶ در یک خانواده کاتولیک در کلن زاده شد. پس از تحصیل در رشته های اقتصاد سیاسی و حقوق، سال ۱۹۰۶ وارد ساختار مدیریت شهری زادگاهش گردید. آدناور سال ۱۹۰۹ معاون شهردار کلن شد. او بین سال های ۱۹۱۷ تا ۱۹۳۳ به عنوان شهردار این شهر خدمت کرد. آدناور سال ۱۹۲۶ یکی از نامزدهای ناموفق جایگاه صدراعظمی بود. سال ۱۹۳۳ به جهت خصومت سازش ناپذیر با آدولف هیتلر و فلسفه ناسیونال سوسیالیسم از مقام خود در شهرداری خلع گشت. او در همان سال و پیش از به قدرت رسیدن آدولف هیتلر دستور داده بود تا در هنگام دیدار هیتلر از شهر کلن پرچم های حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان را پایین بکشند. آدناور به سبب مخالفت مستمر با حاکمیت رایش سوم دو بار سال های ۱۹۳۴ و ۱۹۴۴ توسط گشتاپو دستگیر شد. در دومین دستگیری به زندان براووایلر فرستاده شد.
پس از سقوط رایش سوم، آدناور یکی موسسان اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان بود. او سال ۱۹۴۶ دبیر کل این حزب شد. نیروهای آمریکایی او را برای بار دیگر به عنوان شهردار شهر کلن منصوب کردند اما با انتقال شهر به منطقه تحت نفوذ بریتانیا، فرمانده نظامی او را به عنوان بی کفایتی از سمتش معزول کرد. آدناور در سال ۱۹۴۹ به عنوان نخستین صدر اعظم جمهوری فدرال آلمان برگزیده شد و تا سال ۱۹۶۳، در طی چهار دوره، در این جایگاه بود. بین سال های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۵ وزیر امور خارجه خودش نیز به حساب می آمد. وی در آزادی اسیران آلمانی در شوروی پس از جنگ جهانی دوم نقش داشت. در دوره صدارت او و با کمک وزیر اقتصادش لودویگ ارهارد، اقتصاد نابود شده آلمان در آن چه که به نام معجزه اقتصادی آلمان معروف شد تا حد زیادی بازسازی و آلمان دوباره به کشوری مهم در سطح جهان تبدیل گردید. آدناور آلمان غربی را از کشوری شکست خورده و ناامید به عضوی حائز ارج در جامعه جهانی بدل ساخت. او تمام تلاشش را کرد تا محدودیت های اعمال شده بر آلمان توسط متفقین را کاهش دهد. آدناور ثبات داخلی را بهبود بخشید، روابط با فرانسه را تقویت کرد و در حرکت برای یکپارچگی اروپا مشارکت داشت. او در این راه پشتیبانی قدرت های غربی را همراه خود ساخت. آدناور پیمان پاریس را به امضا رساند و در سال ۱۹۵۵ با شوروی به توافق دست یافت.
گرچه دورهٔ فعالیت سیاسی او ۶۰ سال ( از ۱۹۰۶ ) را در بر می گرفت اما او بیشتر به عنوان نخستین صدر اعظم جمهوری فدرال آلمان شناخته می شود که از ۱۹۴۹ تا ۱۹۶۳ بر این کشور حکم راند.
... [مشاهده متن کامل]
کنراد آدناور روز ۵ ژانویه سال ۱۸۷۶ در یک خانواده کاتولیک در کلن زاده شد. پس از تحصیل در رشته های اقتصاد سیاسی و حقوق، سال ۱۹۰۶ وارد ساختار مدیریت شهری زادگاهش گردید. آدناور سال ۱۹۰۹ معاون شهردار کلن شد. او بین سال های ۱۹۱۷ تا ۱۹۳۳ به عنوان شهردار این شهر خدمت کرد. آدناور سال ۱۹۲۶ یکی از نامزدهای ناموفق جایگاه صدراعظمی بود. سال ۱۹۳۳ به جهت خصومت سازش ناپذیر با آدولف هیتلر و فلسفه ناسیونال سوسیالیسم از مقام خود در شهرداری خلع گشت. او در همان سال و پیش از به قدرت رسیدن آدولف هیتلر دستور داده بود تا در هنگام دیدار هیتلر از شهر کلن پرچم های حزب ناسیونال سوسیالیست کارگران آلمان را پایین بکشند. آدناور به سبب مخالفت مستمر با حاکمیت رایش سوم دو بار سال های ۱۹۳۴ و ۱۹۴۴ توسط گشتاپو دستگیر شد. در دومین دستگیری به زندان براووایلر فرستاده شد.
پس از سقوط رایش سوم، آدناور یکی موسسان اتحادیه دموکرات مسیحی آلمان بود. او سال ۱۹۴۶ دبیر کل این حزب شد. نیروهای آمریکایی او را برای بار دیگر به عنوان شهردار شهر کلن منصوب کردند اما با انتقال شهر به منطقه تحت نفوذ بریتانیا، فرمانده نظامی او را به عنوان بی کفایتی از سمتش معزول کرد. آدناور در سال ۱۹۴۹ به عنوان نخستین صدر اعظم جمهوری فدرال آلمان برگزیده شد و تا سال ۱۹۶۳، در طی چهار دوره، در این جایگاه بود. بین سال های ۱۹۵۱ تا ۱۹۵۵ وزیر امور خارجه خودش نیز به حساب می آمد. وی در آزادی اسیران آلمانی در شوروی پس از جنگ جهانی دوم نقش داشت. در دوره صدارت او و با کمک وزیر اقتصادش لودویگ ارهارد، اقتصاد نابود شده آلمان در آن چه که به نام معجزه اقتصادی آلمان معروف شد تا حد زیادی بازسازی و آلمان دوباره به کشوری مهم در سطح جهان تبدیل گردید. آدناور آلمان غربی را از کشوری شکست خورده و ناامید به عضوی حائز ارج در جامعه جهانی بدل ساخت. او تمام تلاشش را کرد تا محدودیت های اعمال شده بر آلمان توسط متفقین را کاهش دهد. آدناور ثبات داخلی را بهبود بخشید، روابط با فرانسه را تقویت کرد و در حرکت برای یکپارچگی اروپا مشارکت داشت. او در این راه پشتیبانی قدرت های غربی را همراه خود ساخت. آدناور پیمان پاریس را به امضا رساند و در سال ۱۹۵۵ با شوروی به توافق دست یافت.
