کندیدو روندون

مارشال کندیدو ماریانو دا سیلوا روندون ( Cândido Mariano da Silva Rondon ) ( زادهٔ ۵ می ۱۸۶۵ – درگذشتهٔ ۱۹ ژانویه ۱۹۵۸ ) ، افسر نظامی اهل برزیل بود که بیشتر به خاطر کمیته تلگراف خود و اکتشاف ماتو گروسو و حوضه غربی آمازون و همچنین به خاطر حمایت همیشگی اش از مردمان بومی برزیل معروف بود. او نخستین رئیس سرویس محافظت از هندی ها یا SPI ( بعدتر به FUNAI تغییر کرد ) در برزیل بود و از ایجاد پارک بومی زینگو حمایت نمود. ایالت روندونیای برزیل به افتخار وی نام گذاری شده است.
کندیدو ماریانو دا سیلوا در ۵ می ۱۸۶۵ در دهکده کوچک میموسو، واقع در ایالت ماتو گروسو، زاده شد. پدر وی کندیدو ماریانو دا سیلوا سینیور دارای اصالت پرتغالی، اسپانیایی و گوانائی ( یکی از اقوام بومی برزیل ) بوده و قبل از به دنیا آمدن روندون، در ۱۸۶۴ میلادی بر اثر بیماری آبله درگذشته بود. مادر وی کلاودینا فریتاس اوانگلیستا از تبار اقوام بومی، تِرِنا و بورورو، بود. او نیز دو سال پس از به دنیا آوردن روندون، وفات کرد. پس از آن، وی توسط پدربزرگ یا مادربزرگش تا زمانی که در قید حیات بودند بزرگ شده و پس از درگذشت آنها، او توسط عمویش مانوئل رودریگس دا سیلوا روندون بزرگ شد و نام خانوادگی وی را به عنوان نام خانوادگی خود برگزید. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
پس از اتمام مدرسه در عمر ۱۶ سالگی، او برای دو سال در مدرسه ابتدایی تدریس نموده و بعد از آن به ارتش برزیل پیوست. او در ۱۸۸۱ میلادی به هنگ سوم در توپخانه اسب، وارد شد. او در مدرسه عالی جنگ، علاوه بر سایر آموزش ها، به آموزش ریاضی و فیزیک و علوم طبیعی پرداخت. هنگام پیوستن به ارتش، او در مدرسه افسران پذیرفته شده و در ۱۸۸۸ میلادی با دریافت درجه نظامی ستوان دوم از آنجا فارغ التحصیل شد. او همچنین در کودتای جمهوری خواهان که به سرنگونی پدروی دوم، آخرین امپراتور برزیل منتج شد، شرکت نموده بود.
حکومت جمهوری خواه برزیل در رابطه با مناطق غربی برزیل که بسیار دور از مراکز بزرگ و در مناطق مرزی واقع شده بودند، نگران بود. در ۱۸۹۰ میلادی، او به عنوان مهندس ارتش در کمیسیون تلگراف توظیف گردیده و در راستای ساختن نخستین خط تلگراف در سراسر ایالت ماتو گروسو همکاری کرد. خط تلگراف در نهایت در ۱۸۹۵ میلادی تکمیل گردید و پس از آن، روندون ساخت جاده ای را آغاز کرد که ریو دو ژانیرو ( پایتخت جمهوری ) را به کویابا، مرکز ایالت ماتو گروسو، وصل می کرد. قبل از اینکه این جاده ساخته شود، تنها راه ارتباط میان این دو شهر از طریق حمل و نقل دریایی بود. در جریان همین مدت، او با همسرش فرانسیسکا ( چیکوینها ) زاویر ازدواج کرد. آنها باهم ۷ فرزند داشتند. از ۱۹۰۰ تا ۱۹۰۶ میلادی، روندون مسئول تأسیس خط تلگراف از برزیل تا بولیوی و پرو بود. در جریان همین مدت، او راه خود را به سرزمین های بیشتر هموار نموده و با مردمان جنگ طلب بورورو در غرب برزیل در تماس بود. او همچنین موفق شد مردم بورورو را به آرامش دعوت کرده و با کمک آنها خط تلگراف را تأسیس نماید. روندون در طول حیات خود توانست بیش از ۴٬۰۰۰ مایل خط تلگراف را در سراسر جنگل های برزیل نصب نماید.