کندوکاو

/kandokAv/

مترادف کندوکاو: تجسس، تحقیق، تفحص، جست وجو، کاوش

لغت نامه دهخدا

کندوکاو. [ ک َدُ ] ( ترکیب عطفی ، اِمص مرکب ) وررفتن به چیزی. کنجکاوی کردن. ته و توی چیزی را درآوردن. اجزای چیزی را ناشیانه از یکدیگر جدا کردن. وقت خود را صرف تجزیه وشناختن اجزای چیزی کردن. ( فرهنگ عامیانه جمالزاده ).کِندُوکَو. کندن و کاویدن. کندوکو کردن ؛ با چیزی مروسیدن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). کندن. کاویدن. تفحص. تجسس. ( فرهنگ فارسی معین ). || سعی وکوشش. ( فرهنگ فارسی معین ). و رجوع به کندوکو شود.

فرهنگ فارسی

کندن وکاویدن، تفحص، تجسس
( اسم ) ۱ - تفحص تجسس . ۲ - سعی کوشش .

فرهنگ معین

(کَ دُ ) (اِمص . ) ۱ - تفحص ، تجسس . ۲ - سعی ، کوشش .

پیشنهاد کاربران

کاوش، جستجو
کَندُکاویدن.
زیر و رو کردن چیزی ، جستجو، بررسی کردن موضوع،
تلاش برای پی بردن حقیقت چیزی

بپرس