کنده

کنده (باهیا). کنده ( به پرتغالی: Conde ) یک منطقهٔ مسکونی در برزیل است که در باهیا واقع شده است. [ ۱] کنده ۲۶٬۰۳۵ نفر جمعیت دارد.

کنده (درخت). کُنده بخشی از تنه درخت است که پس از بریده شدن اصل تنه درخت بر روی زمین باقی می ماند و ریشه ها به آن وصل است. در بیشتر کنده ها حلقه هایی مربوط به دوره های رشد درخت دیده می شود که مطالعه آن ها شاخه ای علمی به نام تاریخ شماری درختی را تشکیل می دهد.
در اصطلاح جنگلداری، آنچه پس از قطع درخت از رویش جوانه های موجود در کُنده به وجود می آید «جَست»[ ۱] نام دارد. جست ها به صورت پاجوش یا ریشه جوش می رویند. بدین منوال، جنگلی که اکثر درختان آن از جوانه های روییده از کُنده تشکیل شده باشد جنگل کُنده زاد[ ۲] نامیده می شود. جنگلی متشکل از درختانی با دو منشأ دانه ای و جَستی که سرانجام به جنگل دواُشکوبه تبدیل شود «جنگل دانه و کُنده زاد» نامیده می شود.

کنده (قبیله). قبیله کنده از قبایل مهم عرب قحطانی یمن بودند و در نزدیکی حضرموت می زیستند. بعدها، پس از مهاجرت از جنوب به شمال شبه جزیره عربستان در نجد ساکن شدند. سپس، حکومتی قبیله ای را تشکیل دادند. حکومت کنده تابع پادشاهی حمیر بود. اوج قدرت حکومت کنده، اوایل قرن پنجم میلادی بوده است، که توانست حیره را تصرف کند. مردم بندر کنگ در شهرستان لنگه از قبیله کنده هستند[ ۱]

کِنْده
قبیلۀ بزرگ عرب قحطانی، از نسل کهلان بن سبا، مرکب از طوایف بزرگی چون بنی معاویه، تجیب، سکسک و سکون. مردم این قبیله پیش از اسلام در غرب حضرموت سکونت داشتند. نام این قبیله در کتیبه های کهن عربستان جنوبی نیامده و در روایت های مورخان عرب نیز ذکر آنان از حدود قرن ۴م آمده است. اشراف کنده در قرن ۶م، حکومت برخی نواحی و قبایل عربستان مرکزی را در دست داشتند. حجر بن عمرو، معروف به آکل المرار، نخستین حاکم شناخته شدۀ آنان است. عمرو بن حجر، معروف به عمرو المقصور، جانشین او بود. حارث بن عمرو، معروف به جرار، در سلطنت قباد اول ساسانی مدتی کوتاه بر حیره مسلط بود، اما انوشیروان او را از حیره بیرون کرد. حارث تا چند سال بر عربستان مرکزی حاکم بود و پیش از مرگ، پسرانش را به حکومت قبایل مختلف منصوب کرد. فرزندان حارث پس از مدتی به جنگ با یکدیگر برخاستند و بدین سان نظام حکمرانی کنده فرو پاشید. آخرین آنان حجر بن حارث، پدر امرؤالقیس، شاعر معروف عرب، بود. بعضی از سران کنده تا اوایل اسلام در مناطقی چون دومةالجندل و مخلاف در یمن حکومت داشتند. پس از قتل حجر به دست قبیلۀ بنی اسد، حکمرانی امرای کنده عملاً به پایان رسید و امرؤالقیس نیز در به دست گرفتن حکومت توفیقی نیافت. اشعث بن قیس کندی در ۹ق در حضور پیامبر (ص)، مسلمان شد. او از فاتحان آذربایجان بود و بعضی از همراهان او پس از این فتح در ناحیۀ سراه آذربایجان ساکن شدند. برخی از یاران امام حسین (ع) از کندیان بودند و گروهی از آنان نیز در شمار افراد مختار ثقفی قرار داشتند. کندیان اتباع عبدالرحمان بن محمد بن اشعث، در شورش بزرگ او علیه حجاج بن یوسف ثقفی شرکت داشتند. ابویوسف یعقوب بن اسحاق کندی، فیلسوف بزرگ مسلمان، از نوادگان اشعث بن قیس بود.