کندزبان. [ ک ُ زَ ] ( ص مرکب ) کسی که زبانش به هنگام سخن گفتن کند باشد. الکن. ( فرهنگ فارسی معین ) : کسی که ژاژ دراید به درگهی نشود که چرب گویان آنجا شوند کندزبان.
فرخی ( دیوان ص 329 ).
فرهنگ فارسی
( صفت ) کسی که زبانش بهنگام سخن گفتن کند باشد الکن .
