کندزبان

معنی انگلیسی:
slow of speech

لغت نامه دهخدا

کندزبان. [ ک ُ زَ ] ( ص مرکب ) کسی که زبانش به هنگام سخن گفتن کند باشد. الکن. ( فرهنگ فارسی معین ) :
کسی که ژاژ دراید به درگهی نشود
که چرب گویان آنجا شوند کندزبان.
فرخی ( دیوان ص 329 ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که زبانش بهنگام سخن گفتن کند باشد الکن .

فرهنگ عمید

کسی که در سخن گفتن کند باشد یا زبانش بگیرد، الکن.

واژه نامه بختیاریکا

بِرّ؛ تِپه زُو؛ لُتِه

پیشنهاد کاربران

اَخرس
الکن
تپقی
کندزبان ؛ الکن و زبان گرفته و کسی که در زبان وی لکنت باشد. ( ناظم الاطباء ) . آنکه بعلت بیماری یا خطائی یا دینی یا سابقه ای گفتن حقایق نتواند و زبانش هنگام سخن گفتن گیر کند :
علم دل تیره را فروغ دهد
کندزبان را چو ذوالفقار کند.
ناصرخسرو.
الکن
لکنت
الکن

بپرس