کنداوله

لغت نامه دهخدا

کنداوله. [ ک ُ وِ ل َ / ل ِ ] ( ص ) مرد بلندبالای قوی هیکل. || امرد درشت اندام فربه. || مزلف بداندام. || امرد بزرگ ناهموار. ( آنندراج ). به همه معانی ، رجوع به کنداواله و کندواله شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس