( کند به گی (دو پسه به گی) ) نشیمن گاه در گُه بودن. کنایه از کسی که مشکلی داشته باشد یا خطایی انجام داده باشد.نشیمن گاه در گُه؛ برای تحقیر و تنزل شخص گویند. کنایه از بیعرضه؛ بچه
