( کنثة ) کنثة. [ ک ُ ث َ ] ( ع اِ ) ( از «ک ن ث » ) نورده که از شاخ موردو خلاف سازند و بر آن دسته ریاحین بندند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از اقرب الموارد ). نورده ای که از شاخه های مورد و یا بید سازند و بر آن دسته گل و یا ریاحین گذارند. ( ناظم الاطباء ). و رجوع به کُثنَة شود.
