کنتوری محمدقلی بن محمدحسین

[ویکی نور] «سید محمدقلی موسوی نیشابوری کنتوری» (متوفای 1260ق)، مفتی و مرجعِ شیعیان هند و از علمای بزرگ قرن سیزدهم هجری و از صاحب نظران در علم کلام بوده است. اجدادش در سلسل انساب علویان، نسبت به امام موسای کاظم(ع) می رساندند. نیاکانش پیش تر در نیشابور زندگی می کردند اما پس از حمله مغول، از ایران به هندوستان کوچیدند.
وی مدتی در شهر میرتهه بر کرسی قضاوت و فتوا نشست. رساله ای هم به نام «عدالت علویه» در موضوع احکام قضاوت و افتاء و شرائط قاضی و مفتی نوشته است.وی که اهل قلم و تحقیق بود، در دفاع از مکتب جعفری، کتاب ها نوشت. از میان آثارش بعضی مانند «الفتوحات الحیدریّه» و «تشیید المطاعن لشکف الضغاین (رد باب دهم از کتاب تحفه اثنی عشریه)» همیشه مطمح نظر متکلمان به ویژه نصب العین پسرش- نویسنده عبقات الانوار- بود. فرزندان و نوادگانش نیز چون آثار پربارش، هر یک فراتی از فضل و علم بودند که به دریای دانش پیوستند. از آن میان، نام های سید سراج حسین (م1282ق)، سیّد اعجاز حسین (م1286ق)، سیّد ناصر حسین (م1361ق)، سیّد ذاکر حسین (م1358ق) و سیّد محمّد سعید الملّه موسوی (م1387ق) در کتاب های تاریخ و تراجم می درخشند.
اما در آسمان آل سید محمدقلی و در میان موسویان هند، نام سید حامد حسین نویسنده عبقات الانوار را درخششی دیگر و فروزشی فراتر است.
تشیید المطاعن لکشف الضغائن (رد باب دهم از کتاب تحفه اثنا عشریه) / نوع اثر: کتاب / نقش: نویسنده