[ویکی نور] «اعجاز حسین بن محمدقلی کنتوری»، یکی از عالمان و کتاب شناسان شیعی هند در قرن سیزدهم قمری و دومین فرزند علامه سید محمدقلی کنتوری (1188-1260ق) است که همراه با برادر بزرگ ترش سید سراج حسین و برادر کوچک ترش سید حامد حسین، خاندانی دانش پرور و دین یاور در هند را تشکیل می دهند. این خاندان در اصل نیشابوری بودند و به لکهنو هجرت کرده بودند.
اعجاز حسین در 21 رجب 1240ق، در شهر میرتهه - از توابع لکهنو - به دنیا آمد و در محضر پدرش، سید حسن سلطان العلماء، سید محمد سلطان العلماء و سید محمدهادی نواده سید دلدارعلی درس خواند. مدتی منشی همیلتون، فرماندار انگلیسی دهلی بود و سپس تمام عمر خود را در فراگیری و تدریس علوم گذراند.
در سفر عتبات عراق، به اتفاق برادرش سید حامد حسین - صاحب کتاب «عَبَقات الأنوار» - به دیار علمای شیعه شتافت و از میان ایشان بیش از همه به میرزا حسین نوری طبرسی (1254-1320ق) ارادت یافت.
مورخان شیعی، او را با تعبیراتی همچون عالم، عامل، فاضل، متکلم، ثقه، ورع، زاهد، مروّج مذهب، جامع کمالات، منبع افادات، سید عالی قدر و فاضل وسیع الصدر ستوده اند. مورخان سنی نیز از او با تعبیراتی همچون فقیه، اصولی، محدث، مورخ، متکلم و مورخ امامی یاد کرده اند. نامه ای که مفتی میر محمدعباس خطاب به او نگاشته، مقامات علمی او را در زمان حیاتش بازمی گوید. اعتمادالسلطنه نیز در همان زمان، از مراتب علمی او سخن گفته است.
وی سال ها نگاهداری، سرپرستی و ادامه کار کتابخانه بزرگ پدرش را برعهده گرفت. همین کار، مقدمات و زمینه تألیف کتاب «کشف الحجب و الأستار» را فراهم کرد.
البته سید اعجاز حسین، علاوه بر «کشف الحجب»، کتاب «شذور العقیان فی تراجم الأعیان» را در دو مجلد نگاشت که نسخه خطی آن در کتابخانه آصفیه هند موجود است.
اعجاز حسین در 21 رجب 1240ق، در شهر میرتهه - از توابع لکهنو - به دنیا آمد و در محضر پدرش، سید حسن سلطان العلماء، سید محمد سلطان العلماء و سید محمدهادی نواده سید دلدارعلی درس خواند. مدتی منشی همیلتون، فرماندار انگلیسی دهلی بود و سپس تمام عمر خود را در فراگیری و تدریس علوم گذراند.
در سفر عتبات عراق، به اتفاق برادرش سید حامد حسین - صاحب کتاب «عَبَقات الأنوار» - به دیار علمای شیعه شتافت و از میان ایشان بیش از همه به میرزا حسین نوری طبرسی (1254-1320ق) ارادت یافت.
مورخان شیعی، او را با تعبیراتی همچون عالم، عامل، فاضل، متکلم، ثقه، ورع، زاهد، مروّج مذهب، جامع کمالات، منبع افادات، سید عالی قدر و فاضل وسیع الصدر ستوده اند. مورخان سنی نیز از او با تعبیراتی همچون فقیه، اصولی، محدث، مورخ، متکلم و مورخ امامی یاد کرده اند. نامه ای که مفتی میر محمدعباس خطاب به او نگاشته، مقامات علمی او را در زمان حیاتش بازمی گوید. اعتمادالسلطنه نیز در همان زمان، از مراتب علمی او سخن گفته است.
وی سال ها نگاهداری، سرپرستی و ادامه کار کتابخانه بزرگ پدرش را برعهده گرفت. همین کار، مقدمات و زمینه تألیف کتاب «کشف الحجب و الأستار» را فراهم کرد.
البته سید اعجاز حسین، علاوه بر «کشف الحجب»، کتاب «شذور العقیان فی تراجم الأعیان» را در دو مجلد نگاشت که نسخه خطی آن در کتابخانه آصفیه هند موجود است.