کنترل برداری

کنترل برداری (موتور). کنترل برداری که قبلاً کنترل میدانی یا ( FOC ) نامیده می شد، یک روش کنترل درایو فرکانس متغیر ( VFD ) است که یک موتور الکتریکی AC سه فاز را با استفاده از دو متغیر خروجی اینورتر VFD کنترل می کند:[ ۱]
• اندازهٔ ولتاژ
• فرکانس ( زاویهٔ ولتاژ، یا فاز فقط به صورت غیر مستقیم کنترل می شوند. ) [ ۲]
FOC یک روش کنترل است که برای استفاده در کاربردهای AC سنکرون و موتور القایی استفاده می شود. [ ۳] که در اصل برای کاربردهای موتورهای با کارایی بالا توسعه یافته است که می توانند در سرعت نامی خود به نرمی کار کند و در سرعت صفر با گشتاور کامل کار کند و شتاب بالای مثبت و منفی داشته باشند، ولی به مرور برای کاربردهای با کارایی پایین تر با توجه به کاهش اندازه موتور FOC، هزینه و مصرف برق آن هم جذاب شد. [ ۴]
FOC در موتورهای القایی با توجه به کارایی بالای آنها از گذشته هنوز خیلی همگانی نشده است ولی انتظار می رود در نهایت در همه جا جایگزین کنترل تک متغیره اسکالر ولت بر هرتز ( V/f ) شود. [ ۵] [ ۶]
ک. هاس  از دانشگاه فنی دارمشتات  و اف ( Technische Universität Darmstadt’s K. Hasse ) و  بلاسک از زیمنس  ( Siemens’ F. Blaschke )   ، پیشگامان کنترل برداری ( وکتور کنترل )   موتورجریان متناوب  ( AC )   بودند که در سال 1968 و در اوایل دهه 1970، هاس در مورد پیشنهاد  وکتور کنترل  ( کنترل برداری ) غیر مستقیم و بلاسک از نظر پیشنهاد  وکتور کنترل  ( کنترل برداری ) مستقیم شروع به  کار  کردند.
ورنر لئونارد  از دانشگاه فنی براونشوایگ ( Braunschweig ) ، تکنیک­ها و روش­های کنترل برداری  ( FOC  )   را بیشتر توسعه داد که ابزاری در راه گشایی فرصت­هایی برای جایگزینی و بازاریابی  اینورترجریان متناوب  ( AC ) در جایگزین رقابتی با  اینورتر  های  جریان مستقیم ( DC ) بود.