کنت کورث

لغت نامه دهخدا

کنت کورث. [ ک َ ] ( اِخ ) کوین توس کورثیوس روفوس مورخ رومی که زمان زندگانیش محققاً معلوم نیست ولی ظن قوی این است که در قرن اول میلادی می زیسته و کتابهای خود را در زمان کلاودیوس امپراطور روم ( 41-54 م. ) تألیف کرده. نوشته های او به تاریخ اسکندر کبیر معروف است. ده کتاب داشته ولی از آنها دو کتاب اولی ، آخر کتاب پنجم و ابتدای کتاب ششم گم شده و از کتاب دهم جاهایی افتاده.در قرون بعد اشخاصی در صدد برآمده اند که کتابهای اورا تکمیل کنند و خصوصاً فرین شمیوس که از لاتین دانهای معروف بود؛ در این راه زحمات زیادی متحمل شد. کتابهای کنت کورث در قرون سابق خواننده زیاد داشت ولی حالا نوشته های این مورخ چندان طرف توجه نیست. زیرا به زیبایی توصیف و عبارت پردازی بیش از صحیح نویسی علاقه مند بود و معنی را فدای صورت کرده. منابع تاریخ او را باید این نوشته ها دانست :
1 - خاطره های بطلمیوس لاگاس و بعض سرداران دیگر اسکندر که آریان هم از این منابع استفاده کرده ولی استفاده او عاقلانه تر است.
2 - اختراعات و افسانه های اونس کریت و کالیس تن که بعد موضوع رمان تاریخی کلی تارخ گردیده و کنت کورث مستقیماً یا به وسیله کتب دیگر از این رمان چیزهائی برداشته ، معلوم است که مقصود او از این اقتباسات تفریح خوانندگان بوده نه تعلیم تاریخ. معایب این نویسنده علاوه بر آنچه گفته شد اینهاست :
1 - کنت کورث بر خلاف آریان از فن سوق الجیشی بی اطلاع است و از این جهت نوشته های او در مواردی مفهوم نیست.
2 - سنوات وقایع را ذکر نکرده و حتی فصول سال را مبهم نوشته بنابراین رشته وقایع ترتیب صحیحی ندارد و خود وقایع گاهی پیش و پس می شود.
3 - اطلاعات جغرافیایی اش ناقص است و چنین بنظر می آید که از هیئت هم بهره ای نداشته. ( از تاریخ ایران باستان ص 82 ). و رجوع به کورتیوس روفوس و فرهنگ ایران باستان ص 271 و 300 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس