کنت نشین آزاد بورگوندی یا فرانش - کنته ( فرانسوی: Franche Comté de Bourgogne ; آلمانی: Freigrafschaft Burgund ) یک کنت نشین قرون وسطایی ( از ۹۸۲ تا ۱۶۷۸ ) از امپراتوری مقدس روم، ناحیه پیشین منطقه مدرن فرانش - کنته. نام "franc ( he ) comté" از عنوان کنت نشین آن، "franc comte" در آلمانی Freigraf «کنت آزاد»، گرفته شده است که به معنای بی واسطگی امپراتوری است. نباید آن را با همنام غربی تر دوک نشین بورگوندی که از سال ۸۴۳ به عنوان شاه نشینی از فرانسه اشتباه گرفت.
این منطقه زمانی بخشی از پادشاهی بورگوندی ها را تشکیل می داد که در سال ۵۳۴ توسط فرانک ها فتح و به امپراتوری فرانک پیوسته بود. امپراتوری در سال ۸۴۳ توسط پیمان وردون تقسیم شد، منطقه غرب سون به فرانک باختری به عنوان دوک نشین بورگوندی فرانسه، در حالی که بخش های جنوبی و شرقی پادشاهی سابق بورگوندی ها به فرانک میانی تحت فرمان امپراتور لوتار یکم واگذار شد. این بخش فرانک میانی به دو واحد مستقل جنوب ( بورگوندی سفلی ) در ۸۷۹ و شمال ( بورگوندی علیا ) تحت فرمان پادشاه رودلف یکم در ۸۸۸ تبدیل شد. کنت نشین بورگوندی بخش غربی دومی را تشکیل داد.
در سال ۹۳۳، با فروپاشی امپراتوری کارولنژی، بورگوندی سفلی و علیا تحت پادشاهی رودلف دوم به عنوان پادشاهی آرل ( آرلات ) دوباره متحد شدند، که خود در میان هرج و مرج فئودالی با انقراض خط او در سال ۱۰۳۲ فروپاشید. زمانی که امپراتور کنراد دوم از سلسله سالیان به عنوان امپراتور مقدس روم برگزیده شد، به امپراتوری مقدس روم منتقل شد، در حالی که دوک نشین بورگوندی توسط شاخه فرعی از دودمان کاپتی فرانسه دوباره نصب شد.
در سال ۹۸۲، اتو - ویلیام، پسر آدلبرت لومباردی، کنت ماکن در دوک نشین بورگوندی، از ازدواج خود با Ermentrude of Roucy، کنت نشین بورگوندی را دریافت کرد. بدین ترتیب، او مؤسس سلسله آنسکاری شد، شاخه ای از دوک های بوسونی دوک های بورگوندی، از تبار هیو سیاه، برادر قرن دهمی دوک رودولف. در سال ۱۰۰۲، اتو - ویلیام همچنین پس از مرگ ناپدری خود دوک هنری یکم مدعی دوک نشین بورگوندی شد. با این حال، دو سال بعد، روبر دوم، پادشاه فرانسه دوک نشین را به عنوان یک سرزمین تاج بازگرداند، و او تنها توانست با اقامت خود در دول بر منطقه آرلات حکومت کند. توسعه مسیرهای تجاری در سراسر ژورا و توسعه معدن نمک رونق کنت نشین را تضمین کرد و شهرهای آن آزادی و بی طرفی خود را در درگیری های فئودالی حفظ کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین منطقه زمانی بخشی از پادشاهی بورگوندی ها را تشکیل می داد که در سال ۵۳۴ توسط فرانک ها فتح و به امپراتوری فرانک پیوسته بود. امپراتوری در سال ۸۴۳ توسط پیمان وردون تقسیم شد، منطقه غرب سون به فرانک باختری به عنوان دوک نشین بورگوندی فرانسه، در حالی که بخش های جنوبی و شرقی پادشاهی سابق بورگوندی ها به فرانک میانی تحت فرمان امپراتور لوتار یکم واگذار شد. این بخش فرانک میانی به دو واحد مستقل جنوب ( بورگوندی سفلی ) در ۸۷۹ و شمال ( بورگوندی علیا ) تحت فرمان پادشاه رودلف یکم در ۸۸۸ تبدیل شد. کنت نشین بورگوندی بخش غربی دومی را تشکیل داد.
در سال ۹۳۳، با فروپاشی امپراتوری کارولنژی، بورگوندی سفلی و علیا تحت پادشاهی رودلف دوم به عنوان پادشاهی آرل ( آرلات ) دوباره متحد شدند، که خود در میان هرج و مرج فئودالی با انقراض خط او در سال ۱۰۳۲ فروپاشید. زمانی که امپراتور کنراد دوم از سلسله سالیان به عنوان امپراتور مقدس روم برگزیده شد، به امپراتوری مقدس روم منتقل شد، در حالی که دوک نشین بورگوندی توسط شاخه فرعی از دودمان کاپتی فرانسه دوباره نصب شد.
در سال ۹۸۲، اتو - ویلیام، پسر آدلبرت لومباردی، کنت ماکن در دوک نشین بورگوندی، از ازدواج خود با Ermentrude of Roucy، کنت نشین بورگوندی را دریافت کرد. بدین ترتیب، او مؤسس سلسله آنسکاری شد، شاخه ای از دوک های بوسونی دوک های بورگوندی، از تبار هیو سیاه، برادر قرن دهمی دوک رودولف. در سال ۱۰۰۲، اتو - ویلیام همچنین پس از مرگ ناپدری خود دوک هنری یکم مدعی دوک نشین بورگوندی شد. با این حال، دو سال بعد، روبر دوم، پادشاه فرانسه دوک نشین را به عنوان یک سرزمین تاج بازگرداند، و او تنها توانست با اقامت خود در دول بر منطقه آرلات حکومت کند. توسعه مسیرهای تجاری در سراسر ژورا و توسعه معدن نمک رونق کنت نشین را تضمین کرد و شهرهای آن آزادی و بی طرفی خود را در درگیری های فئودالی حفظ کردند.
wiki: کنت نشین بورگونی