کنت نشین ادسا یکی از دولت های صلیبیون در سدهٔ ۱۲ میلادی بود. کنت نشین ادسا در حین نخستین جنگ صلیبی و پس از فتح ادسا توسط بالدوین بولون به محوریت شهر ادسا تأسیس شد. این کنت نشین توانست ۴۶ سال، از ۱۰۹۸ تا ۱۱۴۴ باقی بماند تا آن که مرکز این دولت در سال ۱۱۴۴ توسط زنگیان تصرف شد. با سقوط ادسا توسط زنگیان، نخستین ضربه بزرگ به صلیبیون و اوترمر ( به فرانسوی: Outremer ) وارد شد که این ضربه در نهایت باعث آغاز جنگ صلیبی جدید برای بازپس گیری ادسا شد. تاریخ کوتاه مدت کنت نشین ادسا بیشتر در تقابل با نیروهای مسلمانان و مخصوصاً ترکان ( سلاجقه، ارتقیان و زنگیان ) صرف شد. با این حال در برهه هایی، به خصوص پس از ظهور زنگیان در شمال سوریه، کنت های ادسا با برخی دولت و امیرنشین های مسلمان برای حفظ قلمروی خود متحد می شدند. [ ۱] [ ۲]
کنت نشین ادسا مشتمل بر یک ارباب نشین به مرکزیت قلعه تل باشر و شهرهایی همچون ملطیه، سامسات، سروج، دولوک، گارگار و کیلیس و بیرا می شد. برخلاف دیگر دولت های صلیبی شکل گرفته در اراضی مقدس، کنت نشین ادسا در خشکی محصور بود. همچنین این کنت نشین به واسطه موقعیت جغرافیایی خود از سایر دولت های صلیبی ( پادشاهی اورشلیم و کنت نشین طرابلس ) دور بود و با نزدیک ترین همسایه خود، شاهزاده نشین انطاکیه، روابط خوبی نداشت[ الف] نیمی از شهرها و قلعه های این کنت نشین، از جمله مرکز آن، در شرق رود فرات واقع شده بودند که این مسئله این کنت نشین را در مقابل حملات مسلمانان از شرق آسیب پذیر می کرد؛ و بخش های غربی این کنت نشین از طریق قلعه تل باشر ـ که در بخش غربی فرات بود ـ کنترل می شد. [ ۳]
ساختار و سازمان های کنت نشین ادسا همچون ساختار و سازمان های فئودالی در غرب بود، به طوری که کنت ادسا از پادشاه اورشلیم تبعیت می کرد. [ ب] [ ۲] نظام کنت نشین ادسا، در ابتدا «انتخابی و انتصابی» و پس از به قدرت رسیدن خاندان کورتنی «ارثی» بود. براساس ساختار فئودالی، افرادی تحت نظر کنت ادسا صاحب منصب بودند و به کنت در اداره کنت نشین کمک می کردند: «صدراعظم» ( Chancellor ) که قاضی ( Chaplain ) کنت نشین نیز بود، به امور داخلی و مدنی می پرداخت؛ «پاسبان» ( Constable ) که کارکردی نظامی داشت؛ و «مارشال» که فرماندهٔ نیروهای نظامی بود. همچنین براساس منابع و متون قرن ۱۲ میلادی، شوراهای شهر ـ که بیشتر متشکل از بومیان مسیحی بودند ـ نقش مهم و مؤثری مسائل اجتماعی، مذهبی و سیاسی کنت نشین ادسا ایفا می کردند. درآمدهای کنت نشین که تحت اداره دبیرخانه یا دیوان بود، از راه املاک و مالیات های دریافتی و حق گمرگ مالیات های تاجران و اصناف تأمین و مهم تر از همه معادن مس و ضربه سکه تأمین می شد. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکنت نشین ادسا مشتمل بر یک ارباب نشین به مرکزیت قلعه تل باشر و شهرهایی همچون ملطیه، سامسات، سروج، دولوک، گارگار و کیلیس و بیرا می شد. برخلاف دیگر دولت های صلیبی شکل گرفته در اراضی مقدس، کنت نشین ادسا در خشکی محصور بود. همچنین این کنت نشین به واسطه موقعیت جغرافیایی خود از سایر دولت های صلیبی ( پادشاهی اورشلیم و کنت نشین طرابلس ) دور بود و با نزدیک ترین همسایه خود، شاهزاده نشین انطاکیه، روابط خوبی نداشت[ الف] نیمی از شهرها و قلعه های این کنت نشین، از جمله مرکز آن، در شرق رود فرات واقع شده بودند که این مسئله این کنت نشین را در مقابل حملات مسلمانان از شرق آسیب پذیر می کرد؛ و بخش های غربی این کنت نشین از طریق قلعه تل باشر ـ که در بخش غربی فرات بود ـ کنترل می شد. [ ۳]
ساختار و سازمان های کنت نشین ادسا همچون ساختار و سازمان های فئودالی در غرب بود، به طوری که کنت ادسا از پادشاه اورشلیم تبعیت می کرد. [ ب] [ ۲] نظام کنت نشین ادسا، در ابتدا «انتخابی و انتصابی» و پس از به قدرت رسیدن خاندان کورتنی «ارثی» بود. براساس ساختار فئودالی، افرادی تحت نظر کنت ادسا صاحب منصب بودند و به کنت در اداره کنت نشین کمک می کردند: «صدراعظم» ( Chancellor ) که قاضی ( Chaplain ) کنت نشین نیز بود، به امور داخلی و مدنی می پرداخت؛ «پاسبان» ( Constable ) که کارکردی نظامی داشت؛ و «مارشال» که فرماندهٔ نیروهای نظامی بود. همچنین براساس منابع و متون قرن ۱۲ میلادی، شوراهای شهر ـ که بیشتر متشکل از بومیان مسیحی بودند ـ نقش مهم و مؤثری مسائل اجتماعی، مذهبی و سیاسی کنت نشین ادسا ایفا می کردند. درآمدهای کنت نشین که تحت اداره دبیرخانه یا دیوان بود، از راه املاک و مالیات های دریافتی و حق گمرگ مالیات های تاجران و اصناف تأمین و مهم تر از همه معادن مس و ضربه سکه تأمین می شد. [ ۴]
wiki: کنت نشین ادسا