کنبل

لغت نامه دهخدا

کنبل. [ کُم ْ ب ُ ] ( ع ص ) سخت و درشت. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از محیط المحیط ).

کنبل. [کَم ْ ب َ ] ( اِخ ) دهی از دهستان زیرکوه باشت و بابویی است که در بخش گچساران شهرستان بهبهان واقع است و 160 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

فرهنگ فارسی

سخت و درشت

پیشنهاد کاربران

بپرس