کنایه از صفت

[ویکی فقه] کنایه از صفت به ذکر یک صفت، و اراده صفت لازم آن اطلاق می شود.
«کنایه از صفت» از اقسام کنایات، و آن کنایه ای است که با آن، خود صفت خواسته می شود و مقصود صفت معنوی است؛ مانند: شجاعت ، کرم، جمال و غنا، نه خصوص صفت نحوی .
توضیح
در این نوع کنایه ، صفتی ذکر می شود و صفت مقصود و مورد نظر پوشیده می ماند؛ مانند: (فاصبح یقلب کفیه علی ما انفق فیها وهی خاویة علی عروشها)؛ «و او به خاطر هزینه ای که در آن کرده بود، دست (حسرت) بر دست می زد و آن باغ در و دیوارهایش فروریخته بود». دست بر دست زدن، کنایه از پشیمانی و اندوه است؛ زیرا شخص پشیمان و غمگین معمولا چنین می کند.
عناوین مرتبط
کنایه از موصوف ؛کنایه از نسبت .