کناره گرد. [ ک َ / ک ِ رَ / رِ گ َ ] ( نف مرکب ) آنکه در اطراف کار می ماند و داخل در آن نمی شود. ( ناظم الاطباء ). آنکه به اطراف گردد و در میان نیاید. ( آنندراج ) : کناره گرد خطرهای بیکران دارد میانه رو، ز دو جانب نگاهبان دارد.
صائب ( از آنندراج ).
- امثال : میانه خور و کناره گرد. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
فرهنگ فارسی
آنکه در اطراف کار می ماند و داخل در آن نمی شود . آنکه به اطراف گردد و در میان نیاید.
فرهنگ عمید
۱. کسی که در میان جمع نباشد و خود را کنار بکشد. ۲. طفیلی.