کناره جستن

لغت نامه دهخدا

کناره جستن. [ ک َ / ک ِ رَ / رِ ج ُ ت َ ] ( مص مرکب ) دوری کردن. عزلت جستن :
نه قوتی که توانم کناره جستن از او
نه قدرتی که به شوخیش در کنار کشم.
سعدی.
عیسی به عزلت از همه عالم کناره جست
محبوبش آرزوی دل اندر کنار کرد.
سعدی.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) دوری کردن اعتزال .

پیشنهاد کاربران

در بستن از ؛ دوری جستن از. گوشه گرفتن از :
برگزیدم به خانه تنهایی
وز همه کس درم ببستم چست.
شهید.
از خلق گوشه گرفتن ؛ عزلت گرفتن. انزوا گرفتن.
fight shy of ( doing ) something
steer clear of sth

بپرس