هو الشافی
دو نوروترانسمیتر یا انتقال دهنده عصبی به نام های استیل کولین و دوپامین در بدن داریم. اولی در وزیکول ها یا کیسه های بسیار کوچک در داخل سلول های عصبی ذخیره و عامل انقباض عضلات هست و دومی از قسمتی در مغز به نام جسم سیاه ترشح می شود و موجب شادی یا یوفوریا می گردد. این دو ماده همیشه در تعادل باهم هستند یعنی آنتاگونیست و ضد همدیگر بوده و اثر هم را خنثی می کنند . عواملی که تعادل این دو ماده را به هم زنند موجب بیماری ها یا عوارضی در بدن می شوند. نظیر آکاتزیا یا سندرم پاهای بی قرار ، پارکینسون ، عارضه خارج هرمی ، حمله پاراسمپاتیک و قس علیهذا. استیل کولین از سیستم عصبی خودمختار پاراسمپاتیک ترشح می شود و همانطور که گفته شد عامل انقباض عضلات می باشد. عوامل یا دارو هایی که موجب افزایش آن می شود کولینرژیک و بالعکس عواملی که موجب کاهش آن شوند آنتی کولینرژیک نامیده می شوند. . تمامی داروها و مواد شیمیایی و مواد غذایی وارد شده به بدن یا کولینرژیک هستند یا آنتی کولینرژیک. این عامل انقباض پس از عملکرد خود در یک صد و پنجاه هزارم ثانیه تجزیه شده و دفع می شود. در ورزشکاران و به ویژه آنهایی که در سطح تیم ملی هستند این ماده به طور زیادی از سیستم پاراسمپاتیک ترشح می شود تا موجب انقباض عضلات شود ولی در متقابل با ترشح آن آنتاگونیست فیزیولوژیک این ماده یعنی دوپامین کاهش پیدا می کند. از طرفی در اثر ورزش ، مخدر های درونی بدن یعنی آندورفین ها ترشح می شوند و به نوبه خود موجب ترشح دوپامین از جسم سیاه شده و این ماده نیز موجب کاهش استیل کولین می شود. زمانی که ورزش به طور ناگهانی کنار گذاشته می شود ، آندورفین ها که موجب ترشح دوپامین می شوند تولید نشده و لذا دوپامین نیز ترشح نمی شود در نتیجه استیل کولین آزاد شده در بدن تا مدتی در خون حضور دارد و وجود این ماده در غیاب دوپامین موجب عوارضی می شود که عبارتند از سندرم پاهای بی قرار ( آکاتزیا ) و پارکینسون کاذب و احتمالا حمله پاراسمپاتیک که علائم این حمله عبارتند از افزایش فشار خون ، افزایش ضربان قلب ، مشکلات تنفسی ، تعریق ، سفت شدن عضلات ( رژیدیته=چرخ دنده ای ) و افزایش حسی لیبیدو ( میل جنسی ) و احتمال ایست قلبی تنفسی . لذا ورزشکاران در حد تیم ملی و المپیک نباید به طور ناگهانی ورزش را ترک کنند و کنار گذاشتن ورزش بایستی پلکانی باشد. سندرم محرومیت از مواد مخدر نیز موجب حالات مذکور می شود چرا که با ورود مواد مخدر به بدن ، میزان دوپامین ترشحی افزایش یافته که به نوبه خود موجب خاصیت آنتی کولنرژیکی می شود و زمانی که مواد مخدر قطع شوند دوپامین ترشح نشده ( تا مدتی ) و استیل کولین بالا رفته و عوارض مذکور از جمله حمله پاراسمپاتیک ظاهر می شوند لذا ترک مخدر ها نیز بایستی پلکانی باشد تا جسم سیاه به کارکرد عادی خود بازگشته و مجددا بتواند به طور مستقل از مواد مخدر ، دوپامین تولید کند و به تعادل با استیل کولین برسد . جمع بندی اینکه کنار گذاشتن ورزش و ترک مواد مخدر اگر پلکانی نباشد موجب عوارض ما نحن فیه می شود . ( ترک عادت موجب مرض است ) .
... [مشاهده متن کامل]
دو نوروترانسمیتر یا انتقال دهنده عصبی به نام های استیل کولین و دوپامین در بدن داریم. اولی در وزیکول ها یا کیسه های بسیار کوچک در داخل سلول های عصبی ذخیره و عامل انقباض عضلات هست و دومی از قسمتی در مغز به نام جسم سیاه ترشح می شود و موجب شادی یا یوفوریا می گردد. این دو ماده همیشه در تعادل باهم هستند یعنی آنتاگونیست و ضد همدیگر بوده و اثر هم را خنثی می کنند . عواملی که تعادل این دو ماده را به هم زنند موجب بیماری ها یا عوارضی در بدن می شوند. نظیر آکاتزیا یا سندرم پاهای بی قرار ، پارکینسون ، عارضه خارج هرمی ، حمله پاراسمپاتیک و قس علیهذا. استیل کولین از سیستم عصبی خودمختار پاراسمپاتیک ترشح می شود و همانطور که گفته شد عامل انقباض عضلات می باشد. عوامل یا دارو هایی که موجب افزایش آن می شود کولینرژیک و بالعکس عواملی که موجب کاهش آن شوند آنتی کولینرژیک نامیده می شوند. . تمامی داروها و مواد شیمیایی و مواد غذایی وارد شده به بدن یا کولینرژیک هستند یا آنتی کولینرژیک. این عامل انقباض پس از عملکرد خود در یک صد و پنجاه هزارم ثانیه تجزیه شده و دفع می شود. در ورزشکاران و به ویژه آنهایی که در سطح تیم ملی هستند این ماده به طور زیادی از سیستم پاراسمپاتیک ترشح می شود تا موجب انقباض عضلات شود ولی در متقابل با ترشح آن آنتاگونیست فیزیولوژیک این ماده یعنی دوپامین کاهش پیدا می کند. از طرفی در اثر ورزش ، مخدر های درونی بدن یعنی آندورفین ها ترشح می شوند و به نوبه خود موجب ترشح دوپامین از جسم سیاه شده و این ماده نیز موجب کاهش استیل کولین می شود. زمانی که ورزش به طور ناگهانی کنار گذاشته می شود ، آندورفین ها که موجب ترشح دوپامین می شوند تولید نشده و لذا دوپامین نیز ترشح نمی شود در نتیجه استیل کولین آزاد شده در بدن تا مدتی در خون حضور دارد و وجود این ماده در غیاب دوپامین موجب عوارضی می شود که عبارتند از سندرم پاهای بی قرار ( آکاتزیا ) و پارکینسون کاذب و احتمالا حمله پاراسمپاتیک که علائم این حمله عبارتند از افزایش فشار خون ، افزایش ضربان قلب ، مشکلات تنفسی ، تعریق ، سفت شدن عضلات ( رژیدیته=چرخ دنده ای ) و افزایش حسی لیبیدو ( میل جنسی ) و احتمال ایست قلبی تنفسی . لذا ورزشکاران در حد تیم ملی و المپیک نباید به طور ناگهانی ورزش را ترک کنند و کنار گذاشتن ورزش بایستی پلکانی باشد. سندرم محرومیت از مواد مخدر نیز موجب حالات مذکور می شود چرا که با ورود مواد مخدر به بدن ، میزان دوپامین ترشحی افزایش یافته که به نوبه خود موجب خاصیت آنتی کولنرژیکی می شود و زمانی که مواد مخدر قطع شوند دوپامین ترشح نشده ( تا مدتی ) و استیل کولین بالا رفته و عوارض مذکور از جمله حمله پاراسمپاتیک ظاهر می شوند لذا ترک مخدر ها نیز بایستی پلکانی باشد تا جسم سیاه به کارکرد عادی خود بازگشته و مجددا بتواند به طور مستقل از مواد مخدر ، دوپامین تولید کند و به تعادل با استیل کولین برسد . جمع بندی اینکه کنار گذاشتن ورزش و ترک مواد مخدر اگر پلکانی نباشد موجب عوارض ما نحن فیه می شود . ( ترک عادت موجب مرض است ) .
... [مشاهده متن کامل]