کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد، زیرمجموعه ای از شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد بود که در ۱۰ دسامبر ۱۹۴۶ توسط شورای اقتصادی تشکیل و در ۱۵ مارس ۲۰۰۶ با رأی قاطع مجمع عمومی سازمان ملل متحد با شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد جایگزین شد. [ ۱]
فعالیت های این شورا را می توان از زمان تشکیل تا جایگزینی با شورای حقوق بشر، به سه دوره تقسیم کرد. کار اصلی کمیسیون در دورهٔ اول ( از ۱۹۴۷ تا ۱۹۶۶ میلادی ) وضع قانون ها و استانداردهای حقوق بشری در قالب کنوانسیون های مدنی و سیاسی بود. در دورهٔ دوم که از ۱۹۶۷ آغاز شد، با نشر گزارش های موضوعی توسط کار گروه ها و زیرمجموعه ها، نقض حقوق بشر را در کشورهای مختلف زیر نظر می گرفت و از ۱۹۹۰ تا زمان انحلال، به عنوان مشاور برای کشورهای مختلف جهان بر ارتقای حقوق فرهنگی - اجتماعی تأکید می کرد.
از اقدامات مهم کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد، تهیه اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال ۱۹۴۸ و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و نیز میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در سال ۱۹۶۶ و همچنین طرح اعلامیه حق توسعه در ۱۹۸۶ بود. [ ۲]
کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد توسط شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۶ تأسیس شد و یکی از دو «کمیسیون های کاربردی وظیفه ای» بود که در ساختار اولیه سازمان ملل ایجاد شد ( دیگری کمیسیون مقام زن ) . این کمیسیون، چارچوبی بود که براساس منشور ملل متحد ( به خصوص، تحت ماده ۶۸ ) ایجاد شده بود و تمامی کشورهای عضو سازمان ملل آن را امضا می کنند.
این جلسه برای اولین بار در ژانویه سال ۱۹۴۷ برگزار شد و یک پیش نویس برای اعلامیه جهانی حقوق بشر نگاشته شد که در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ توسط سازمان ملل متحد تصویب شد.
این چارچوب دو مرحله مجزا را پشت سر گذاشت. در ۲۰ سال اول ( ۱۹۴۷–۱۹۶۶ ) ، کمیسیون تلاش های خود را بر روی تنظیم معیارهای متعارف متمرکز کرد. کمیسیون با استفاده از اعلامیه جهانی به عنوان مبنا، اقدام به تهیه پیش نویس مهم از قوانین بین المللی حقوق بشر کرد که ثمره آن تصویب دو پیمان نامه تحت عنوان «میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی» و «میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی» در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۶۶ بود. عموماً از اعلامیه جهانی و دو میثاق یاد شده به عنوان «منشور بین المللی حقوق بشر» یاد می شوند. یکی از ویژگی های مهم مرحله تنظیم میعارهای متعارف در ۲۰ سال اول که در بیانیه ای که توسط خود کمیسیون در سال ۱۹۴۷ ارائه شد ( و توسط شورای اقتصادی و اجتماعی تأیید گردید ) این بود که این کمیسیون صلاحیت رسیدگی به هر گونه شکایت در مورد نقض حقوق بشر را ندارد. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلففعالیت های این شورا را می توان از زمان تشکیل تا جایگزینی با شورای حقوق بشر، به سه دوره تقسیم کرد. کار اصلی کمیسیون در دورهٔ اول ( از ۱۹۴۷ تا ۱۹۶۶ میلادی ) وضع قانون ها و استانداردهای حقوق بشری در قالب کنوانسیون های مدنی و سیاسی بود. در دورهٔ دوم که از ۱۹۶۷ آغاز شد، با نشر گزارش های موضوعی توسط کار گروه ها و زیرمجموعه ها، نقض حقوق بشر را در کشورهای مختلف زیر نظر می گرفت و از ۱۹۹۰ تا زمان انحلال، به عنوان مشاور برای کشورهای مختلف جهان بر ارتقای حقوق فرهنگی - اجتماعی تأکید می کرد.
از اقدامات مهم کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد، تهیه اعلامیه جهانی حقوق بشر در سال ۱۹۴۸ و میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و نیز میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی در سال ۱۹۶۶ و همچنین طرح اعلامیه حق توسعه در ۱۹۸۶ بود. [ ۲]
کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد توسط شورای اقتصادی و اجتماعی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۴۶ تأسیس شد و یکی از دو «کمیسیون های کاربردی وظیفه ای» بود که در ساختار اولیه سازمان ملل ایجاد شد ( دیگری کمیسیون مقام زن ) . این کمیسیون، چارچوبی بود که براساس منشور ملل متحد ( به خصوص، تحت ماده ۶۸ ) ایجاد شده بود و تمامی کشورهای عضو سازمان ملل آن را امضا می کنند.
این جلسه برای اولین بار در ژانویه سال ۱۹۴۷ برگزار شد و یک پیش نویس برای اعلامیه جهانی حقوق بشر نگاشته شد که در تاریخ ۱۰ دسامبر ۱۹۴۸ توسط سازمان ملل متحد تصویب شد.
این چارچوب دو مرحله مجزا را پشت سر گذاشت. در ۲۰ سال اول ( ۱۹۴۷–۱۹۶۶ ) ، کمیسیون تلاش های خود را بر روی تنظیم معیارهای متعارف متمرکز کرد. کمیسیون با استفاده از اعلامیه جهانی به عنوان مبنا، اقدام به تهیه پیش نویس مهم از قوانین بین المللی حقوق بشر کرد که ثمره آن تصویب دو پیمان نامه تحت عنوان «میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی» و «میثاق بین المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی» در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۶۶ بود. عموماً از اعلامیه جهانی و دو میثاق یاد شده به عنوان «منشور بین المللی حقوق بشر» یاد می شوند. یکی از ویژگی های مهم مرحله تنظیم میعارهای متعارف در ۲۰ سال اول که در بیانیه ای که توسط خود کمیسیون در سال ۱۹۴۷ ارائه شد ( و توسط شورای اقتصادی و اجتماعی تأیید گردید ) این بود که این کمیسیون صلاحیت رسیدگی به هر گونه شکایت در مورد نقض حقوق بشر را ندارد. [ ۳]
