کمیسیون

کمیته های اجرایی: در سازمان های بزرگ که فراختر از آن هستند که همهٔ اعضا بتوانند به طور فعالانه در گفتگوها شرکت کنند، کارها به کمیته های کوچکتر که قدرت تصمیم گیری و هزینه کردن پول را دارند واگذار می شوند. این کمیته ممکن است همه یا بخشی از این قدرت ها را به صورت محدود یا نامحدود داشته باشد.
برای نمونه هیئت مدیره ممکن است برای یک قرارداد پیمانکاری وارد عمل شود و تصمیم بگیرد که کدام قراداد اجرایی شود یا نشود.
کمیته های هماهنگی: افراد بخش های گوناگون سازمان ممکن است به منظور بحث دربارهٔ توسعه با یکدیگر ملاقات کنند. یا برای بازبینی پروژه های چند وظیفه ای ( چند واحد یا چند بخش مختلف سازمان با آن در گیر هستند ) یا گفتگو پیرامون آینده. زمانی که کمیته ها بزرگ هستند، آن ها به کمیته های کوچک تر تقسیم می شوند. برای نمونه یک هیئت مدیرهٔ بزرگ به کمیته های ممیزی، کمیته مالی، کمیته جبران خسارت و غیره. کنفرانس های بزرگ آکادمی نیازمند کمیته های هماهنگی هستند که از افراد تخصصی تشکیل شده باشند.
کمیته های تحقیق و پیشنهاد: این کمیته وظیفهٔ پژوهش در خصوص افراد و استعدادهای نهفته در موضوع خاصی را دارا می باشد. این یافته ها بیشتر به منظور استفاده در برنامه ریزی پروژه ها به کار می روند.
کمیته های مدیریت پروژه: زمانی که مدیر پروژه نتواند پروژه را به درستی مدیریت کند این وظیفه به یک کمیته واگذار می شود که البته این نکتهٔ تازه ای نیست اما مسئلهٔ تازه این است که دیگر این بار کسی در ازای عملکرد ضعیف پاسخگو نبوده و این کمیته است که در اینباره مسئول شناخته می شود. در این کمیته رئیس تنها به عنوان یک تسهیل کننده شناخته می شود.
• کمیته های ثابت اجرایی
• کمیته های ثابت قانون گذاری

و انجام وظایف دیگری که بر طبق قانون به عهده مجلس گذاشته شده است کمیسیون هایی در مجلس تشکیل می گردد. هر نماینده به جز رئیس مجلس ملزم است عضویت یکی از کمیسیون های دائمی را که برای آن انتخاب و تعیین می شود بپذیرد و در صورت تمایل می تواند در کمیسیون های دیگر مجلس با حق اظهار نظر و بدون حق رای شرکت کند. گفتنی است هر ماه گزارش کارهای کمیسیون ها به هیات رئیسه مجلس داده می شود تا از طریق تکثیر و نصب در تابلو به اطلاع نمایندگان برسد. از جمله کمیسیون ها می توان به کمیسیون های آموزش و تحقیقات، امنیت ملی و سیاست خارجی، انرژی، برنامه و بوجه اشاره داشت.