کمیته حسابرسی

کمیته های حسابرسی، از هنگام شکل یافتن خود در اوایل دهه ۱۹۴۰ تا کنون، نقش مهمی در راهبری شرکت های سهامی داشته اند؛ و اهمیت کمک هایی که کرده اند، در سال های اخیر مشهود تر است. کمیته های حسابرسی را محافظان سازمانی می دانند که؛ برای صادقانه بودن وضعیت مالی شرکت های سهامی عام، اطمینان بخشی می کنند. [ ۱] از دیدگاه قانون، سازمان های دولتی این قدرت را دارند که برای صادر کنندگان اوراق بهادار، یعنی بازارهای سهام، مقرراتی را وضع کنند و کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا ( SEC ) ، در تأسیس و نظارت بر کمیته حسابرسی شرکت های سهامی عام، از آغاز شکل گیری آنها، مشارکتی مؤثر داشته است.
هر چند، بازارهای سهام، خود به عنوان مؤسساتی خود کنترلی Self - Regulatory، در شکل گرفتن جزئیات مقرراتی که SEC اجبار کرده بود و کمیته های حسابرسی نیز باید از آن ها پیروی می کردند، نقش مؤثری داشته اند، با این حال، صرفنظر از آن الزامات قانونی و مقرراتی، مجموعه ای از بهترین اقدامات که حاصل تلاش مشترک رهبران حرفه هایی، نظیر حقوق، سرمایه گذاری، و حسابرسی بودند نیز بسیار اثربخش بودند.
حرفه حسابداری عمومی از طریق انجمن حسابداران خبره آمریکا AICPA نیز فعالیت های حمایتی طولانی از نیاز به نقش پراهمیت کمیته های حسابرسی داشته است. به دلیل شدت تأکیدهای اعمال شده بر راهبری شرکت های سهامی در هزاره قبلی به ویژه آن شرکتهایی که توسط عموم در آن ها سرمایه گذاری شده بود، کمیته های حسابرسی در بسیاری از سازمان های غیرانتفاعی وضعیت ویژه ای یافته و توجهات بیشتری را به خود جلب نموده اند و نفوذ تأثیر آن ها در سازمان ها با این روند مطابق بوده است.
بازار بورس نیویورک بازار بورس نیویورک در اوایل سال ۱۹۴۰ پیشنهاد تشکیل کمیته های حسابرسی از اعضای غیر موظف یا مستقل هیئت مدیره را به SEC دارد و SEC نیز با آن موافقت نمود. در آن زمان مسئولیت های پیش بینی شده برای کمیته های حسابرسی بسیار اندک بوده و اساساً محدود به انتصابات و بکارگیری حسابرسان بیرونی ( مستقل ) و هماهنگ نمودن برخی از اقدامات کار حسابرسی آن ها می شد. انجمن حسابداران خبره آمریکا AICPA نیز در بحث های نیاز به کمیته های حسابرسی فعال بود و در سال ۱۹۶۷ با انتشار یک بیانیه عمومی توصیه کرد که شرکت های سهامی عام کمیته های حسابرسی متشکل از اعضای هیئت مدیره بیرونی ( غیر موظف ) تشکیل دهند.