کمیابی: چرا بسیار کم داشتن این قدر مهم است ( به زبان انگلیسی: Scarcity: Why Having Too Little Means So Much ) کتابی است که توسط سندهیل مولاینیتن، اقتصاددان رفتاری، و الدار شفیر، روان شناس، در سال ۲۰۱۳ نوشته شده است. ا[ ۱] نویسندگان این کتاب تلاش می کنند تا نشان دهند کمیابی نقش مهمی در پدید آمدن، تداوم و فرونشاندن فقر دارد. این کتاب همچنین ایده هایی را پیشنهاد می دهد تا از طریق آن ها افراد و گروه های مردمی بتوانند کمیابی را مهار کنند و از این طریق به موفقیت و خشنودی دست یابند. [ ۲]
کتاب با گزارشی از زندگی روزانه آغاز می شود؛ راوی احساس می کند کارهای عقب مانده اش زیاد شده و خوانندگان را با خود همراه می کند تا ببینند چطور می توان از پس تعهدات پیشین برآمد و درعین حال آغوش خود را برای تقاضاها و فرصت های جدید نیز باز نگه داشت. ا[ ۳]
نویسندگان کتاب به معرفی دو مفهوم مهم پول و زمان می پردازند. ا[ ۴] مدیریت پول و زمان نیازمند مراقبت مداوم است و کسی که در مدیریت این فرایند ناکام بماند بیشترِ ضرب الاجل ها و سررسیدهای مالی را از دست می دهد. طبق تعریف این دو نویسنده، کمیابی وقتی به سراغمان می آید که از هر چیز، نسبت به مقداری که فکر می کنیم نیاز داریم، میزان کمتری در اختیار داریم. آن ها توضیح می دهند که کمیابی همچون ریسمانی همهٔ معضلات بزرگ جوامع را به هم پیوند می دهد. آن ها تأکید می کنند که کمیابی به دشواری از بین می رود، اما در مقابل، مفهومی است که انسان را در خود فرومی برد و تأثیرات مهمی بر رفتار، عواطف و تفکرات بشر دارد. ا[ ۵]
بخش اول با بررسی جنبه ها و نقش کمیابی در زندگی بشر آغاز می شود. کمیابی در دو سطح خودآگاه و ناخودآگاه بر کارکرد مغز تأثیر می گذارد و ارتباط مؤثری با نحوهٔ رفتار آدمی دارد. نویسندگان معتقدند که کمیابی دربردارندهٔ گرایشی است که ما را به سمت وضعیت تونل زنی می راند. تونل زنی تمرکزی است ابتدایی بر کمیابیِ یک منبع خاص. در نتیجهٔ این تمرکز، از تمامی چیزهایی که «بیرون» از تونل قرار می گیرند غافل می شویم. در حالت تونل زنی، فرد خودبه خود به کمیابی کشانده می شود و آن را دردسترس تر می یابد، که به ضرر اوست. نویسندگان از مکانیسم هایی صحبت می کنند که در فرایند تونل زنی نقش ایفا می کنند، مانند بازداری هدف که به معنای تمرکز بر اهداف کوتاه مدت ( دل نگرانی ها ) است به قیمت ازدست دادن اهداف درازمدت. نویسندگان از اصطلاح تنگنای تونل زنی استفاده می کنند تا دربارهٔ ارزش چیزهایی صحبت کنند که فرد هنگام تونل زنی از آن ها چشم می پوشد. تأثیر تونل زنی معمولاً وحشتناک است و خود را در عواقب درازمدت نشان می دهد. بااین حال، همهٔ تأثیرات کمیابی منفی نیست: کمیابی ممکن است ما را به پاداش تمرکز برساند و این وضعیتی است که در آن، در نتیجهٔ اینکه تا آن حد مصرانه بر یک هدف خاص متمرکز بوده ایم، افزایش بهره وری را تجربه می کنیم. ازاین رو کمیابی هم اثرات منفی دارد و هم اثرات مثبت، و این بستگی دارد به اینکه آیا کمیابی باعث می شود عوامل مهم زندگی فردی همچون مسکن، بیمه و سایر نیازمندی های بنیادی را نادیده بگیریم یا نه. ا[ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکتاب با گزارشی از زندگی روزانه آغاز می شود؛ راوی احساس می کند کارهای عقب مانده اش زیاد شده و خوانندگان را با خود همراه می کند تا ببینند چطور می توان از پس تعهدات پیشین برآمد و درعین حال آغوش خود را برای تقاضاها و فرصت های جدید نیز باز نگه داشت. ا[ ۳]
نویسندگان کتاب به معرفی دو مفهوم مهم پول و زمان می پردازند. ا[ ۴] مدیریت پول و زمان نیازمند مراقبت مداوم است و کسی که در مدیریت این فرایند ناکام بماند بیشترِ ضرب الاجل ها و سررسیدهای مالی را از دست می دهد. طبق تعریف این دو نویسنده، کمیابی وقتی به سراغمان می آید که از هر چیز، نسبت به مقداری که فکر می کنیم نیاز داریم، میزان کمتری در اختیار داریم. آن ها توضیح می دهند که کمیابی همچون ریسمانی همهٔ معضلات بزرگ جوامع را به هم پیوند می دهد. آن ها تأکید می کنند که کمیابی به دشواری از بین می رود، اما در مقابل، مفهومی است که انسان را در خود فرومی برد و تأثیرات مهمی بر رفتار، عواطف و تفکرات بشر دارد. ا[ ۵]
بخش اول با بررسی جنبه ها و نقش کمیابی در زندگی بشر آغاز می شود. کمیابی در دو سطح خودآگاه و ناخودآگاه بر کارکرد مغز تأثیر می گذارد و ارتباط مؤثری با نحوهٔ رفتار آدمی دارد. نویسندگان معتقدند که کمیابی دربردارندهٔ گرایشی است که ما را به سمت وضعیت تونل زنی می راند. تونل زنی تمرکزی است ابتدایی بر کمیابیِ یک منبع خاص. در نتیجهٔ این تمرکز، از تمامی چیزهایی که «بیرون» از تونل قرار می گیرند غافل می شویم. در حالت تونل زنی، فرد خودبه خود به کمیابی کشانده می شود و آن را دردسترس تر می یابد، که به ضرر اوست. نویسندگان از مکانیسم هایی صحبت می کنند که در فرایند تونل زنی نقش ایفا می کنند، مانند بازداری هدف که به معنای تمرکز بر اهداف کوتاه مدت ( دل نگرانی ها ) است به قیمت ازدست دادن اهداف درازمدت. نویسندگان از اصطلاح تنگنای تونل زنی استفاده می کنند تا دربارهٔ ارزش چیزهایی صحبت کنند که فرد هنگام تونل زنی از آن ها چشم می پوشد. تأثیر تونل زنی معمولاً وحشتناک است و خود را در عواقب درازمدت نشان می دهد. بااین حال، همهٔ تأثیرات کمیابی منفی نیست: کمیابی ممکن است ما را به پاداش تمرکز برساند و این وضعیتی است که در آن، در نتیجهٔ اینکه تا آن حد مصرانه بر یک هدف خاص متمرکز بوده ایم، افزایش بهره وری را تجربه می کنیم. ازاین رو کمیابی هم اثرات منفی دارد و هم اثرات مثبت، و این بستگی دارد به اینکه آیا کمیابی باعث می شود عوامل مهم زندگی فردی همچون مسکن، بیمه و سایر نیازمندی های بنیادی را نادیده بگیریم یا نه. ا[ ۶]
