بدسرپرست تنهاتر است یک پویش اجتماعی در ایران بود که توسط گروهی از روزنامه نگاران، حقوق دانان و هنرمندان از سال ۱۳۹۵ با هدف حمایت از کودکانی که قربانی خشونت و آسیب می شوند و در اصطلاح عمومی «بدسرپرست» هستند، شکل گرفت. این کمپین در مدت فعالیت خود تلاش می کرد تا با نامه نگاری با نهادهای رسمی همچون ریاست جمهوری و شوراها و. . . و همچنین برگزاری رویدادها و نشست هایی در شهرهای مختلف ایران توجه افکار عمومی و در نتیجه توجه نهادهای حاکمیتی را به وضعیت کودکان قربانی خشونت، کودکان قربانی کودک همسری، کودکان کار و زباله گرد و کودکان آسیب دیده از بلایای طبیعی جلب کند.
... [مشاهده متن کامل]
پیمان نامه جهانی حقوق کودک کشورهای امضاکنندهٔ این کنوانسیون را متعهد کرده که از کودکان در مقابل هر نوع آسیب محافظت کند، ایران نیز یکی از امضاکنندگان این پیمان نامه است. به عبارت دیگر حکومت ها سرپرست های اصلی کودکان هستند و موظف شده اند در بحران های خانوادگی، اجتماعی و طبیعی به میدان آمده و چتر حمایتی خود را بر سر کودکان بگیرند و مانع آسیب آن ها شوند. بنابراین دایره شمول مفهوم «بدسرپرستی» بسیار وسیع است و پویش «بدسرپرست تنهاتر است» وظیفه خود می دانست از کودکانی که در بحران های خانوادگی، اجتماعی، حاکمیتی و طبیعی قربانی خشونت می شوند حمایت کند.
با وجود اینکه آزار و شکنجه کودکان بدسرپرست طیف وسیعی از انواع آسیب های روحی، روانی، جسمی و جنسی را شامل می شود، اغلب این کودکان در خانواده متحمل آزار می شوند، جامعه نسبت به وضعیت آن ها بی تفاوت است و نهادهای مسئول نیز از آن ها حمایت نمی کنند. علاوه بر آن حاکمیت که وظیفه حمایت از کودکان در برابر انواع خشونت را بر عهده دارد، خود با نصب قوانین ایدئولوژیک و دفاع از مواردی مانند کودک همسری به خشونت علیه آنان دامن می زند.
پویش «بدسرپرست تنهاتر است» رویکرد خود را در مواجهه با جامعه «آموزش و اطلاع رسانی» به منظور پیشگیری و توانمندسازی و در مواجهه با نهادهای مسئول «مطالبه و اعتراض» برای احقاق حقوق کودکان آسیب دیده و در معرض خشونت تعریف و فعالیت های خود را با تمرکز بر موارد زیر در مواجهه با نهادهای مسئول و قانون گذار آغاز کرد:
الف: تصویب قوانین جامع و مانع
ب: اجرایی کردن قوانین موجود
ج: نظارت مستمر و موثر بر عملکرد نهادها در راستای اجرای قوانین
... [مشاهده متن کامل]
پیمان نامه جهانی حقوق کودک کشورهای امضاکنندهٔ این کنوانسیون را متعهد کرده که از کودکان در مقابل هر نوع آسیب محافظت کند، ایران نیز یکی از امضاکنندگان این پیمان نامه است. به عبارت دیگر حکومت ها سرپرست های اصلی کودکان هستند و موظف شده اند در بحران های خانوادگی، اجتماعی و طبیعی به میدان آمده و چتر حمایتی خود را بر سر کودکان بگیرند و مانع آسیب آن ها شوند. بنابراین دایره شمول مفهوم «بدسرپرستی» بسیار وسیع است و پویش «بدسرپرست تنهاتر است» وظیفه خود می دانست از کودکانی که در بحران های خانوادگی، اجتماعی، حاکمیتی و طبیعی قربانی خشونت می شوند حمایت کند.
با وجود اینکه آزار و شکنجه کودکان بدسرپرست طیف وسیعی از انواع آسیب های روحی، روانی، جسمی و جنسی را شامل می شود، اغلب این کودکان در خانواده متحمل آزار می شوند، جامعه نسبت به وضعیت آن ها بی تفاوت است و نهادهای مسئول نیز از آن ها حمایت نمی کنند. علاوه بر آن حاکمیت که وظیفه حمایت از کودکان در برابر انواع خشونت را بر عهده دارد، خود با نصب قوانین ایدئولوژیک و دفاع از مواردی مانند کودک همسری به خشونت علیه آنان دامن می زند.
پویش «بدسرپرست تنهاتر است» رویکرد خود را در مواجهه با جامعه «آموزش و اطلاع رسانی» به منظور پیشگیری و توانمندسازی و در مواجهه با نهادهای مسئول «مطالبه و اعتراض» برای احقاق حقوق کودکان آسیب دیده و در معرض خشونت تعریف و فعالیت های خود را با تمرکز بر موارد زیر در مواجهه با نهادهای مسئول و قانون گذار آغاز کرد:
الف: تصویب قوانین جامع و مانع
ب: اجرایی کردن قوانین موجود
ج: نظارت مستمر و موثر بر عملکرد نهادها در راستای اجرای قوانین
