کمپلکس ایمنی

یک کمپلکس ایمنی، که گاه کمپلکس آنتی ژن - آنتی بادی یا آنتی بادی متصل به آنتی ژن نامیده می شود، مولکولی است که از اتصال چند آنتی ژن به آنتی بادی ها تشکیل می شود. [ ۱] آنتی ژن و آنتی بادی متصل به عنوان یک مجموعهٔ واحد عمل می کنند. پس از یک واکنش آنتی ژن - آنتی بادی، کمپلکس های ایمنی می توانند در معرض یک یا تعدادی از پاسخ ها، از جمله رسوب کمپلمان، اپسونیزاسیون، [ ۲] فاگوسیتوز یا پردازش توسط پروتئازها قرار گیرند. گلبول های قرمز حامل گیرنده های CR1 بر روی سطح خود ممکن است کمپلکس های ایمنی پوشیده شده با C3b را متصل کرده و آن ها را به فاگوسیت ها، عمدتاً در کبد و طحال، منتقل کرده و در نهایت به گردش خون عمومی بازگردند.
نسبت آنتی ژن به آنتی بادی اندازه و شکل کمپلکس ایمنی را تعیین می کند. [ ۳] بیشتر FcRهای موجود در سلول های دستگاه ایمنی ذاتی میل ترکیبی کمی برای یک آنتی بادی منفرد دارند و در عوض باید به یک کمپلکس ایمنی حاوی آنتی بادی های متعدد متصل شوند تا مسیر سیگنال دهی درون سلولی خود را شروع کنند و پیامی را از خارج به داخل سلول منتقل کنند. [ ۳] علاوه بر این، گروه بندی و اتصال کمپلکس های ایمنی متعدد به یکدیگر امکان افزایش شدت یا قدرت اتصال FcRs را فراهم می کند. این موضوع، به سلول های ایمنی ذاتی اجازه می دهد تا چندین ورودی را به طور همزمان دریافت کنند و از فعال شدن زودهنگام آن ها جلوگیری می کند. [ ۳]
کمپلکس های ایمنی ممکن است زمانی که در اندام ها رسوب می کنند، برای مثال در اشکال خاصی از واسکولیت، باعث بیماری شوند. این وضعیت، سومین شکل بیش حساسیت در طبقه بندی ژل کومبز است که به آن حساسیت نوع III می گویند. [ ۴] چنین حساسیت مفرط در حال پیشرفت به حالت های بیماری باعث ایجاد بیماری های کمپلکس ایمنی می شود.
رسوب کمپلکس ایمنی، ویژگی بارز چندین بیماری خودایمنی از جمله روماتیسم مفصلی، اسکلرودرمی و سندرم شوگرن است. [ ۵] ناتوانی در تخریب کمپلکس های ایمنی در لیزوزوم و تجمع پس از آن در سطح سلول های ایمنی با لوپوس منتشر همراه است. [ ۶] [ ۷]