کمونیسم شورایی ( به انگلیسی: Council communism ) جریانی از تفکر کمونیستی است که در دهه ۱۹۲۰ ظهور کرد. کمونیسم شورایی با الهام از انقلاب نوامبر مخالف سوسیالیسم دولتی بود و از شوراهای کارگری و دموکراسی شوروی حمایت می کرد. کمونیسم شورایی که در دهه ۱۹۲۰ در آلمان و هلند قوی بود، به عنوان یک اقلیت کوچک در چپ به حیات خود ادامه می دهد.
... [مشاهده متن کامل]
کمونیسم شورایی در سالهای پس از ۱۹۱۸ ظهور کرد، زیرا برخی کمونیست ها در آلمان و هلند به این نتیجه رسیدند که انقلاب روسیه منجر به تمرکز قدرت در دست نخبگان سیاسی جدید شده است. برجسته ترین طرفداران اولیه آن اتو روهله، نویسنده آلمانی، آنتون پانه کک ستاره شناس هلندی و هرمان گورتر شاعر هلندی بودند. آنها در ابتدا طرفداران مشتاق بلشویک ها و انقلاب روسیه بودند. در سال ۱۹۱۸، گورتر گفت که رهبر بلشویک ولادیمیر لنین «بیش از سایر رهبران پرولتاریا برجسته است» و کارل مارکس یگانه همسن لنین بود. در سال ۱۹۱۹، پانکوک نوشت که «در روسیه اکنون دو سال کمونیسم عملی شده است».
هنگامی که حزب کمونیست آلمان ( KPD ) در دسامبر ۱۹۱۸ تشکیل شد، اکثریت حزب مخالف سیاست های انتخاباتی و اتحادیه کارگری بودند. این مواضع آن را در سمت چپ ارتدوکسی بلشویکی قرار داد. در سال ۱۹۱۹، انترناسیونال کمونیست ( کمینترن ) برای ترویج سیاستهای بلشویکی در سطح بین المللی تشکیل شد. در اکتبر ۱۹۱۹، پل لوی، رئیس رهبری حزب کمونیست آلمان، خط حزب جدیدی را دنبال کرد که سیاست های کمینترن را دنبال می کرد. این خط خواستار شرکت در انتخابات پارلمانی و مبارزه برای کنترل اتحادیه های کارگری تأسیس شده بود. در واقع، این باعث شد اکثریت چپ از حزب خارج شوند و حدود نیمی از ۱۰۰۰۰۰ عضو آن را ترک کنند. در آوریل ۱۹۲۰، چپ ها با عضویت اولیه حدود ۳۸۰۰۰ حزب کارگر کمونیست آلمان ( KAPD ) را تشکیل دادند. این حرکت تا حدی ناشی از این واقعیت بود که چپ واکنش KPD به Kapp Putsch را ضعیف می دانست. در همان سال، اتحادیه عمومی کارگران آلمان ( AAUD ) به عنوان یک اتحادیه کارگری انقلابی شکل گرفت که تا حدودی از کارگران صنعتی آمریکا در جهان ( IWW ) الگوبرداری شده است. توسط برخی به عنوان وابسته اتحادیه اتحادیه KAPD دیده می شود.
در سال ۱۹۱۸، گورتر جزوه "انقلاب جهانی" را نوشت و به تفاوت اوضاع روسیه و اروپای غربی اشاره داشت. پانکوک در کتاب انقلاب جهانی و تاکتیک های کمونیست، جزوه ای که در سال ۱۹۲۰ منتشر کرد، اظهار داشت که تاکتیک های کمونیستی در اروپای غربی لزوماً متفاوت از روس ها است. وی استدلال کرد که در اروپای غربی بورژوازی استقرار و تجربه بیشتری داشته و در نتیجه مبارزه طبقاتی باید با نهادهای بورژوازی مانند پارلمان ها و اتحادیه های کارگری مخالفت کند. وی بر اهمیت آگاهی طبقاتی در میان توده ها تأکید کرد و مدل حزب آوانگارد را که بلشویک ها از آن حمایت می کردند، مانعی بالقوه برای انقلاب دانست.
... [مشاهده متن کامل]
کمونیسم شورایی در سالهای پس از ۱۹۱۸ ظهور کرد، زیرا برخی کمونیست ها در آلمان و هلند به این نتیجه رسیدند که انقلاب روسیه منجر به تمرکز قدرت در دست نخبگان سیاسی جدید شده است. برجسته ترین طرفداران اولیه آن اتو روهله، نویسنده آلمانی، آنتون پانه کک ستاره شناس هلندی و هرمان گورتر شاعر هلندی بودند. آنها در ابتدا طرفداران مشتاق بلشویک ها و انقلاب روسیه بودند. در سال ۱۹۱۸، گورتر گفت که رهبر بلشویک ولادیمیر لنین «بیش از سایر رهبران پرولتاریا برجسته است» و کارل مارکس یگانه همسن لنین بود. در سال ۱۹۱۹، پانکوک نوشت که «در روسیه اکنون دو سال کمونیسم عملی شده است».
هنگامی که حزب کمونیست آلمان ( KPD ) در دسامبر ۱۹۱۸ تشکیل شد، اکثریت حزب مخالف سیاست های انتخاباتی و اتحادیه کارگری بودند. این مواضع آن را در سمت چپ ارتدوکسی بلشویکی قرار داد. در سال ۱۹۱۹، انترناسیونال کمونیست ( کمینترن ) برای ترویج سیاستهای بلشویکی در سطح بین المللی تشکیل شد. در اکتبر ۱۹۱۹، پل لوی، رئیس رهبری حزب کمونیست آلمان، خط حزب جدیدی را دنبال کرد که سیاست های کمینترن را دنبال می کرد. این خط خواستار شرکت در انتخابات پارلمانی و مبارزه برای کنترل اتحادیه های کارگری تأسیس شده بود. در واقع، این باعث شد اکثریت چپ از حزب خارج شوند و حدود نیمی از ۱۰۰۰۰۰ عضو آن را ترک کنند. در آوریل ۱۹۲۰، چپ ها با عضویت اولیه حدود ۳۸۰۰۰ حزب کارگر کمونیست آلمان ( KAPD ) را تشکیل دادند. این حرکت تا حدی ناشی از این واقعیت بود که چپ واکنش KPD به Kapp Putsch را ضعیف می دانست. در همان سال، اتحادیه عمومی کارگران آلمان ( AAUD ) به عنوان یک اتحادیه کارگری انقلابی شکل گرفت که تا حدودی از کارگران صنعتی آمریکا در جهان ( IWW ) الگوبرداری شده است. توسط برخی به عنوان وابسته اتحادیه اتحادیه KAPD دیده می شود.
در سال ۱۹۱۸، گورتر جزوه "انقلاب جهانی" را نوشت و به تفاوت اوضاع روسیه و اروپای غربی اشاره داشت. پانکوک در کتاب انقلاب جهانی و تاکتیک های کمونیست، جزوه ای که در سال ۱۹۲۰ منتشر کرد، اظهار داشت که تاکتیک های کمونیستی در اروپای غربی لزوماً متفاوت از روس ها است. وی استدلال کرد که در اروپای غربی بورژوازی استقرار و تجربه بیشتری داشته و در نتیجه مبارزه طبقاتی باید با نهادهای بورژوازی مانند پارلمان ها و اتحادیه های کارگری مخالفت کند. وی بر اهمیت آگاهی طبقاتی در میان توده ها تأکید کرد و مدل حزب آوانگارد را که بلشویک ها از آن حمایت می کردند، مانعی بالقوه برای انقلاب دانست.
