کمودور ۱۲۸ ( به انگلیسی: Commodore 128 ) ( مخفف انگلیسی: C128 ) یا CBM 128 آخرین رایانه خانگی ۸ - بیتی تولید شده توسط شرکت کمودور بود. این رایانه در ژانویه ۱۹۸۵ در نمایشگاه بین المللی سی ئی اس لاس وگاس معرفی گردید و سه سال پس از رایانه کمودور ۶۴ که پرفروشترین رایانه خانگی آن زمان بود، به بازار آمد.
مدل کمودور ۱۲۸ یک دستگاه گسترش یافته نسبت به کمودور ۶۴ بود که سازگاری بسیار زیادی نیز با آن داشت. این مدل جدید دارای ۱۲۸ کیلوبایت حافظه رم ( به صورت دو بانک ۶۴ کیلوبایتی ) و یک خروجی ویدئویی رنگی ۸۰ ستونی بود. بدنه و صفحه کلید این مدل نیز طراحی مجدد گشته بود. کمودور ۱۲۸ همچنین شامل یک تراشه زیلاگ زد۸۰ بودکه به این سیستم توانایی اجرای سیستم عامل سی پی/ام را به عنوان یک محیط جایگزین کمودور بیسیک، به کاربر می داد. وجود تراشه زد۸۰ و کتابخانه نرم افزاری سیستم عامل سی پی/ام به همراه آرشیو نرم افزارهای بسیار زیاد کمودور ۶۴، باعث شده بود کمودور ۱۲۸ تبدیل به غنی ترین آرشیو در بین رایانه های رقیب و هم سطح خود باشد. [ ۱]
طراح اصلی سخت افزار کمودور ۱۲۸، «بیل هرد»[ ۲] بود که بر روی سخت افزار رایانه کمودور پلاس/۴ نیز کار کرده بود. از دیگر مهندسان سخت افزاری که بر روی این مدل فعالیت داشتند می توان به «دیو هاینی»، [ ۳] «فرانک پالایا»[ ۴] و «دیو دی اوریو»[ ۵] ( طراح آی سی ) اشاره کرد. نرم افزار اصلی سیستم توسط «فرد بوئن»[ ۶] و «تری ریان» و نرم افزار جانبی سی پی/ام نیز به وسیله «وان ارت وین»[ ۷] توسعه یافته بود. [ ۸]
صفحه کلید رایانه C128 دارای چهار کلید مکان نما، یک کلید Alt، کلید Help، کلید Esc، کلید Tab و یک صفحه کلید عددی است. این کلیدها در صفحه کلید کمودور ۶۴ وجود نداشتند. مدل های قبلی کمودور فقط دارای دو کلید مکان نما بودند و کاربر مجبور بود برای استفاده از مکان نمای بالا و چپ، کلید shift را نیز بفشارد. عدم وجود کلیدهای Alt، Esc و صفحه کلید عددی در کمودور ۶۴ باعث ایجاد مشکل برای کاربران هنگام استفاده از بسیاری برنامه های CP/M شده بود که از کارتریج Z - 80 بر روی کمودور ۶۴ خود استفاده می کردند. همچنین بسیاری از برنامه نویسان و کاربران که زمان زیادی را صرف کار با نرم افزارهای زبان ماشین آن سیستم می نمودند، از عدم وجود صفحه کلید عددی بسیار ناراحت بودند. [ ۹] بسیاری از کلیدهای اضافه شده مشابه نمونه موجود بر روی صفحه کلید رایانه های آی بی ام بود و همین باعث جذابیت بیشتر این مدل جهت تولید نرم افزارهای تجاری می شد. [ ۱۰] منبع تأمین نیروی کمودور ۱۲۸ نسبت به منبع تغذیه نامطمئن مدل ۶۴ بهبود پیدا کرده و بزرگتر شده بود، همچنین خروجی های هوای بیشتر و یک فیوز قابل تعویض نیز در آن استفاده شده بود. به جای استفاده از تک پردازنده ۶۵۱۰ در مدل C64، کمودور ۱۲۸ برای استفاده از دو CPU پیکربندی شده بود. سی پی یو اصلی تراشه ۸۵۰۲ بود که مقدار اندکی نسبت به ۶۵۱۰ بهینه شده و توانایی کار در سرعت ۲ مگاهرتز را نیز داشت. سی پی یو دوم نیز یک تراشه زیلاگ زد۸۰ بود که برای اجرای نرم افزارهای CP/M از آن استفاده می شد ( سیستم عامل CP/M در هنگام بوت شدن دستگاه قابل انتخاب بود ) . این دو تراشه به طور هم زمان نمی توانستند با هم فعالیت داشته باشند و این به دلیل آن بود که رایانه کمودور ۱۲۸ قابلیت دستگاه چندپردازشی را نداشت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمدل کمودور ۱۲۸ یک دستگاه گسترش یافته نسبت به کمودور ۶۴ بود که سازگاری بسیار زیادی نیز با آن داشت. این مدل جدید دارای ۱۲۸ کیلوبایت حافظه رم ( به صورت دو بانک ۶۴ کیلوبایتی ) و یک خروجی ویدئویی رنگی ۸۰ ستونی بود. بدنه و صفحه کلید این مدل نیز طراحی مجدد گشته بود. کمودور ۱۲۸ همچنین شامل یک تراشه زیلاگ زد۸۰ بودکه به این سیستم توانایی اجرای سیستم عامل سی پی/ام را به عنوان یک محیط جایگزین کمودور بیسیک، به کاربر می داد. وجود تراشه زد۸۰ و کتابخانه نرم افزاری سیستم عامل سی پی/ام به همراه آرشیو نرم افزارهای بسیار زیاد کمودور ۶۴، باعث شده بود کمودور ۱۲۸ تبدیل به غنی ترین آرشیو در بین رایانه های رقیب و هم سطح خود باشد. [ ۱]
طراح اصلی سخت افزار کمودور ۱۲۸، «بیل هرد»[ ۲] بود که بر روی سخت افزار رایانه کمودور پلاس/۴ نیز کار کرده بود. از دیگر مهندسان سخت افزاری که بر روی این مدل فعالیت داشتند می توان به «دیو هاینی»، [ ۳] «فرانک پالایا»[ ۴] و «دیو دی اوریو»[ ۵] ( طراح آی سی ) اشاره کرد. نرم افزار اصلی سیستم توسط «فرد بوئن»[ ۶] و «تری ریان» و نرم افزار جانبی سی پی/ام نیز به وسیله «وان ارت وین»[ ۷] توسعه یافته بود. [ ۸]
صفحه کلید رایانه C128 دارای چهار کلید مکان نما، یک کلید Alt، کلید Help، کلید Esc، کلید Tab و یک صفحه کلید عددی است. این کلیدها در صفحه کلید کمودور ۶۴ وجود نداشتند. مدل های قبلی کمودور فقط دارای دو کلید مکان نما بودند و کاربر مجبور بود برای استفاده از مکان نمای بالا و چپ، کلید shift را نیز بفشارد. عدم وجود کلیدهای Alt، Esc و صفحه کلید عددی در کمودور ۶۴ باعث ایجاد مشکل برای کاربران هنگام استفاده از بسیاری برنامه های CP/M شده بود که از کارتریج Z - 80 بر روی کمودور ۶۴ خود استفاده می کردند. همچنین بسیاری از برنامه نویسان و کاربران که زمان زیادی را صرف کار با نرم افزارهای زبان ماشین آن سیستم می نمودند، از عدم وجود صفحه کلید عددی بسیار ناراحت بودند. [ ۹] بسیاری از کلیدهای اضافه شده مشابه نمونه موجود بر روی صفحه کلید رایانه های آی بی ام بود و همین باعث جذابیت بیشتر این مدل جهت تولید نرم افزارهای تجاری می شد. [ ۱۰] منبع تأمین نیروی کمودور ۱۲۸ نسبت به منبع تغذیه نامطمئن مدل ۶۴ بهبود پیدا کرده و بزرگتر شده بود، همچنین خروجی های هوای بیشتر و یک فیوز قابل تعویض نیز در آن استفاده شده بود. به جای استفاده از تک پردازنده ۶۵۱۰ در مدل C64، کمودور ۱۲۸ برای استفاده از دو CPU پیکربندی شده بود. سی پی یو اصلی تراشه ۸۵۰۲ بود که مقدار اندکی نسبت به ۶۵۱۰ بهینه شده و توانایی کار در سرعت ۲ مگاهرتز را نیز داشت. سی پی یو دوم نیز یک تراشه زیلاگ زد۸۰ بود که برای اجرای نرم افزارهای CP/M از آن استفاده می شد ( سیستم عامل CP/M در هنگام بوت شدن دستگاه قابل انتخاب بود ) . این دو تراشه به طور هم زمان نمی توانستند با هم فعالیت داشته باشند و این به دلیل آن بود که رایانه کمودور ۱۲۸ قابلیت دستگاه چندپردازشی را نداشت.
wiki: کمودور ۱۲۸