کمربند وان الن

کمربند وان آلن. یکی از مهم ترین دستاوردهای سال بین المللی ژئوفیزیک ( ۱۹۵۷ و ۱۹۵۸ ) برنامهٔ ماهوارهٔ اکتشافی ( explorer ) آمریکا بود. در ارتباط با تفسیر داده های این ماهواره، جیمز ون آلن کمربند وان آلن یا کمربند تشعشعی وان آلن ( به انگلیسی: Van Allen Radiation Belt ) ، را در اطراف کره زمین کشف کرد. تابش مورد بحث از تراکم غلیظ الکترونها و پروتون های با انرژی زیاد ناشی می شود که در دو منطقهٔ هلالی شکل در فاصله های ۳۲۰۰ و ۱۶۰۰۰ کیلومتری سطح زمین واقع شده اند. [ ۱] که توسط میدان مغناطیسی زمین، کره زمین را احاطه کرده است.
این کمربند ذرات کیهانی مضری را که به سوی زمین می تابند، جذب می کند. پرتوهای جذب شده توسط این حلقه بعضاً برای موجودات زنده مرگبار است و به عبارت دیگر درصورت عدم وجود این دو کمربند هرگز در زمین حیات پدیدار نمی شد. هر ماهواره ای که در کمربند وان آلن قرار گیرد توسط ذرات باردار از بین می رود؛ بنابراین سه ناحیه امن برای قرار گرفتن ماهواره ها ایجاد می شود:
• بین زمین و کمربند تحتانی وان آلن مدار پایین ( LEO )
• بین کمربند تحتانی و فوقانی مدار متوسط ( MEO )
• بین کمربند فوقانی تا فاصلهٔ ۳۵ هزار کیلومتری زمین، زمین ثابت ( GEO )
از آنجا که دنیای امروزی ما وابستگی شدیدی به فناوری ماهواره دارد؛ درک نحوه کار کردن این کمربندها امری بسیار ضروری و حیاتی است. به همین دلیل است که ناسا در ماه اوت ۲۰۱۲ دو کاوشگر «وان آلن» را به مدار زمین فرستاد تا اطلاعات کافی در مورد این کمربندها به دست آورد.