کمر باختن

لغت نامه دهخدا

کمر باختن. [ ک َ م َ ت َ ] ( مص مرکب ) کمر شکستن و بی طاقت ماندن از بیم و غم. ( غیاث ). طاقت نیاوردن کمر و متحمل نشدن باری را. ( آنندراج ). طاقت نیاوردن کسی تحمل باری را. ( فرهنگ فارسی معین ) :
گران است بار فراق آن قدر
که کوه از کشیدن ببازد کمر.
نورالدین ظهوری ( از آنندراج ).
ز بار رشک ظهوری کمر ببازد کوه
تحملم ندهد کاش بار مفت من است.
نورالدین ظهوری ( از بهار عجم و آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) طاقت نیاوردن کسی تحمل باری را : ( گران است بار فراق آن قدر که کوه از کشیدن ببازد کمر ) . ( نور الدین ظهوری )

پیشنهاد کاربران

بپرس