کَمبِل، ویلیام (۱۸۶۲ـ۱۹۳۸)(Campbell, William)
اخترشناس و ریاضی دان امریکایی. فهرست نامه ای شامل سرعت شعاعی حدودِ ۳هزار ستاره را در ۱۹۲۸ منتشر ساخت. در ۱۸۹۲، رصدهای طیف بینی او از نو اختر ارابه ران تشریح تغییرات نقش طیف را در طول زمان ممکن ساخت. در هنکاکِ اوهایو زاده شد و در دانشگاه میشیگان تحصیل کرد. از ۱۸۹۱، پس از کار در دانشگاه های کلرادو و میشیگان، در رصدخانۀ تازه تأسیس لیک در کالیفرنیا مشغول به کار شد و از ۱۹۰۱ تا ۱۹۳۰ سرپرست آن بود. در آن جا مسئولیت بسیاری از کارهای طیف بینی را برعهده داشت و برنامه ریز و عضو فعال هفت هیئت تحقیقاتی بود که برای بررسی گرفت (ماه و خورشید) به بسیاری از نقاط جهان اعزام شدند. از ۱۹۲۳، رئیس دانشگاه کالیفرنیا شد و رصدخانه رابرت گرانت ایتکن را اداره می کرد. از ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۵ رئیس «اتحادیۀ بین المللی اخترشناسی»، و از ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۵ رئیس «آکادمی ملی علوم» ایالات متحده بود. کار اصلی اش در اخترشناسی ابداع فنون طیف نگاری برای اندازه گیری سرعت شعاعی بود. از ۱۸۹۶، طولانی ترین طرح اش، یعنی گردآوری داده های پرحجم سرعت های شعاعی را آغاز کرد. این طرح برای تعیین حرکت خورشید نسبت به دیگر ستاره ها مفید بود. همچنین، به کشف چندین سامانۀ دوتایی انجامید و داده های آن چندی بعد در بررسی چرخش کهکشانی مورد استفاده قرار گرفت. تحقیقات ۱۹۱۹ اخترشناس انگلیسی، آرتور ادینگتن، انحراف نور را نیز درخلال خورگرفت (کسوف)، که پشتیبان نظریۀ نسبیت عام بود، مجدداً تأیید کرد و نتیجۀ مثبتی در این خصوص به دست آورد (۱۹۲۲). قبل از او فقط دو تلاش در ۱۹۱۴ و ۱۹۱۸ صورت گرفته بود که به علت شرایط نامناسب آب و هوایی، و کافی نبودن تجهیزات ناکام مانده بودند. کمبل مشاهدات خود در زمینۀ فقدان اکسیژن کافی یا بخار آب در جوّّ مریخ، و امکان شکل گیری حیاتی مانند زمین را منتشر کرد که با مخالفت افکار عمومی آن زمان روبه رو شد.
اخترشناس و ریاضی دان امریکایی. فهرست نامه ای شامل سرعت شعاعی حدودِ ۳هزار ستاره را در ۱۹۲۸ منتشر ساخت. در ۱۸۹۲، رصدهای طیف بینی او از نو اختر ارابه ران تشریح تغییرات نقش طیف را در طول زمان ممکن ساخت. در هنکاکِ اوهایو زاده شد و در دانشگاه میشیگان تحصیل کرد. از ۱۸۹۱، پس از کار در دانشگاه های کلرادو و میشیگان، در رصدخانۀ تازه تأسیس لیک در کالیفرنیا مشغول به کار شد و از ۱۹۰۱ تا ۱۹۳۰ سرپرست آن بود. در آن جا مسئولیت بسیاری از کارهای طیف بینی را برعهده داشت و برنامه ریز و عضو فعال هفت هیئت تحقیقاتی بود که برای بررسی گرفت (ماه و خورشید) به بسیاری از نقاط جهان اعزام شدند. از ۱۹۲۳، رئیس دانشگاه کالیفرنیا شد و رصدخانه رابرت گرانت ایتکن را اداره می کرد. از ۱۹۲۲ تا ۱۹۲۵ رئیس «اتحادیۀ بین المللی اخترشناسی»، و از ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۵ رئیس «آکادمی ملی علوم» ایالات متحده بود. کار اصلی اش در اخترشناسی ابداع فنون طیف نگاری برای اندازه گیری سرعت شعاعی بود. از ۱۸۹۶، طولانی ترین طرح اش، یعنی گردآوری داده های پرحجم سرعت های شعاعی را آغاز کرد. این طرح برای تعیین حرکت خورشید نسبت به دیگر ستاره ها مفید بود. همچنین، به کشف چندین سامانۀ دوتایی انجامید و داده های آن چندی بعد در بررسی چرخش کهکشانی مورد استفاده قرار گرفت. تحقیقات ۱۹۱۹ اخترشناس انگلیسی، آرتور ادینگتن، انحراف نور را نیز درخلال خورگرفت (کسوف)، که پشتیبان نظریۀ نسبیت عام بود، مجدداً تأیید کرد و نتیجۀ مثبتی در این خصوص به دست آورد (۱۹۲۲). قبل از او فقط دو تلاش در ۱۹۱۴ و ۱۹۱۸ صورت گرفته بود که به علت شرایط نامناسب آب و هوایی، و کافی نبودن تجهیزات ناکام مانده بودند. کمبل مشاهدات خود در زمینۀ فقدان اکسیژن کافی یا بخار آب در جوّّ مریخ، و امکان شکل گیری حیاتی مانند زمین را منتشر کرد که با مخالفت افکار عمومی آن زمان روبه رو شد.
wikijoo: کمبل،_ویلیام_(۱۸۶۲ـ۱۹۳۸)