کمال الدین بن یونس

دانشنامه آزاد فارسی

کمال الدّین بن یونس (موصل ۵۵۱ـ ۶۳۹ق)
(مشهور به ابن منعه) فیلسوف، پزشک، ریاضی دان، موسیقی دان و فقیه. علوم ادبی و فقه را نزد پدرش آموخت و در ۵۷۱ق به بغداد سفر کرد و نزد سدید سمنانی در نظامیه به تحصیل پرداخت، وی از درس اصول و علوم ادبی ابوالبرکات، هندسه و ریاضی شرف الدین مظفر طوسی و فقه و اصول یحیی بن سعدون قرطبی نیز بهره گرفت. سپس به موصل بازگشت و پس از فوت پدر در مدرسۀ کمالیه درس گفت و سرپرست مدرسۀ بدریه شد. این فقیه شافعی که فقه حنفی را نیز درس می گفت، افزون بر علوم رایج عصر در درک تورات و انجیل تبحر وافری داشت و گویا به واسطۀ شرحش بر این دو کتاب مورد توجه اهل کتاب و مرجع پاسخ گوی آن ها بوده است. از شاگردان او می توان از اثیرالدین ابهری در آموختن مجسطی و علم الدین قصیر مغربی در آموختن موسیقی نام برد. از آثارش: عیون المنطق؛ کشف المشکلات و ایضاح المعضلات فی تفسیر القرآن؛ مفردات الفاظ قانون؛ اسرار السلطانیة فی النجوم و شرح الاعمال الهندسیة.

پیشنهاد کاربران

بپرس