کم زنی

لغت نامه دهخدا

کم زنی. [ ک َ زَ ] ( حامص مرکب ) تواضع. خضوع.( فرهنگ فارسی معین ). فروتنی. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). ترک علائق کردن و گسستن از دنیا :
ای شمس حق تبریز دل پیش آفتابت
در کم زنی مطلق از ذره کمتر آمد.
مولوی.
راه تو نیست سعدیا کم زنی و مجردی
تا بخیال در بود پیری و پارساییت.
سعدی.
رندیی کو سبب کم زنی من باشد
به ز زهدی که شود موجب پندار مرا.
اوحدی.
چون تواضع نکنم و کم زنی ننمایم. ( افلاکی ). امروز راهبی قصد کم زنی ما کرد تا، آن مسکنت از ما برباید... در کمی و کم زنی ما غالب شدیم چه آن تواضع و کم زنی و مسکنت از میراث حضرت محمدیان است. ( افلاکی ، یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

فرهنگ فارسی

تواضع خضوع : ( امروز را هی قصد کم زنی ما را کردی ولی در کم و کم زنی غالب شدیم چه آن تواضع و کم زنی و مسکنت از میراث حضرت محمد یانست ) .

پیشنهاد کاربران

بی آرزویی ، بی خواسته ای. _.
پس نشینم با تو و با تو همی شربت خوریم __ کم زنی را پیشه سازیم کم زنی و کم زنیم __ ( تمهیدات عین القضات )
بی توجهی

بپرس