کلیموف آردی ۳۳. کلیموف آردی - ۳۳ ( Klimov RD - 33 ) یک موتور جت توربوفن برای جت های جنگنده سبک وزن است. این موتور، موتور اصلی میگ - ۲۹ و جی اف - ۱۷ تاندر CAC/PAC است. توسعهٔ این موتور از سال ۱۹۶۸ و تولید آن از ۱۹۸۱ آغاز شد. نسل های قبلی جنگنده های فراصوت روسی مانند میگ - ۲۱ و میگ - ۲۳ از توربوجت ها استفاده می کردند، اما جنگنده های غربی جدید در آن دوره مانند اف - ۱۱۱ آردوارک و اف - ۴ مدل های کِی و اِم، استفاده از توربوفن های دارای قابلیت پس سوز را در دههٔ ۱۹۶۰ آغاز کردند که این موتورها کارآمدتر بودند. آردی - ۳۳ نخستین موتور توربوفن دارای پس سوز تولیدشده توسط شرکت کلیموف روسیه در کلاس خود است.
در اوایل دهه ۱۹۷۰، آردی - ۳۳ برای جت جنگنده سبک جدید میگ - ۲۹ انتخاب شد. گزینه دیگر برای این جنگنده، موتور Tumansky R - 67 - 300 بود. [ ۱] طی سال ها توسعه، مدل های متعددی از موتور آردی - ۳۳ ساخته شد. تعمیر و نگهداری موتورهای آردی - ۳۳، از سیستم اطلاعات و عیب یابی ( IDS ) بهره می برد. مدل های جدید خانوادهٔ آردی - ۳۳ شامل سیستم های نظارت و کنترل دیجیتال ( BARK ) است.
مدل پایه که در سال ۱۹۷۶ برای میگ - ۲۹ توسعه یافت. کار توسعه در سال ۱۹۶۸ در دفتر طراحی شرکت کلیموف به رهبری سرگئی ایزوتوف آغاز شد. طول عمر عملیاتی کوتاه و دود زیاد، از مشکلات اصلی این موتور بود که در مدل های بعدی رفع شد. [ ۲] [ ۳]
مدلی بدون پس سوز برای انواع هواپیما مانند ایلیوشین - ۱۰۲.
این مدل، مورد استفاده برای جنگندهٔ جی اف - ۱۷ تاندر ( FC - 1 ) است. [ ۴] مهم ترین تفاوت این موتور، تغییر موقعیت گیربکس در امتداد پایین بدنهٔ موتور است. به طور خاص برای تأمین قدرت جت های جنگنده جی اف - ۱۷ بلاک III توسعه یافته است. [ ۵]
یک مدل بدون پس سوز که برای پهپاد میکویان اسکت ساخته شد.
این مدل، برای ارتقاء جنگنده های جت بین المللی نسل ۲ و ۳ ساخته شد. گیربکس و لوازم جانبی، در زیر موتور قرار می گیرد و بسته به بدنهٔ هواپیما می توان طول آن را تغییر داد. این موتور، تست ها و آزمایش های پروازی خود را روی جنگنده های سوپر میراژ اف - ۱ و سوپر چیتا دی - ۲ نیروی هوایی آفریقای جنوبی پشت سر گذاشت و به بهبود عملکرد پرواز و بازدهی رزمی با ضریب ۱٫۲ تا ۳٫۰ دست یافت. [ ۶]
یک مدل اصلاح شده با عمر طولانی تر که در نسخه های قدیمی یا ارتقا یافتهٔ میگ - ۲۹ مانند مدل میگ - ۲۹اِم و اِس اِم تی استفاده می شود. [ ۷] یک جفت موتور آردی - ۳۳ سری ۳ مجهز به TVN در حال حاضر تحت آزمایش های پروازی توسط جنگندهٔ میگ - ۲۹اووی تی قرار دارد. [ ۸]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر اوایل دهه ۱۹۷۰، آردی - ۳۳ برای جت جنگنده سبک جدید میگ - ۲۹ انتخاب شد. گزینه دیگر برای این جنگنده، موتور Tumansky R - 67 - 300 بود. [ ۱] طی سال ها توسعه، مدل های متعددی از موتور آردی - ۳۳ ساخته شد. تعمیر و نگهداری موتورهای آردی - ۳۳، از سیستم اطلاعات و عیب یابی ( IDS ) بهره می برد. مدل های جدید خانوادهٔ آردی - ۳۳ شامل سیستم های نظارت و کنترل دیجیتال ( BARK ) است.
مدل پایه که در سال ۱۹۷۶ برای میگ - ۲۹ توسعه یافت. کار توسعه در سال ۱۹۶۸ در دفتر طراحی شرکت کلیموف به رهبری سرگئی ایزوتوف آغاز شد. طول عمر عملیاتی کوتاه و دود زیاد، از مشکلات اصلی این موتور بود که در مدل های بعدی رفع شد. [ ۲] [ ۳]
مدلی بدون پس سوز برای انواع هواپیما مانند ایلیوشین - ۱۰۲.
این مدل، مورد استفاده برای جنگندهٔ جی اف - ۱۷ تاندر ( FC - 1 ) است. [ ۴] مهم ترین تفاوت این موتور، تغییر موقعیت گیربکس در امتداد پایین بدنهٔ موتور است. به طور خاص برای تأمین قدرت جت های جنگنده جی اف - ۱۷ بلاک III توسعه یافته است. [ ۵]
یک مدل بدون پس سوز که برای پهپاد میکویان اسکت ساخته شد.
این مدل، برای ارتقاء جنگنده های جت بین المللی نسل ۲ و ۳ ساخته شد. گیربکس و لوازم جانبی، در زیر موتور قرار می گیرد و بسته به بدنهٔ هواپیما می توان طول آن را تغییر داد. این موتور، تست ها و آزمایش های پروازی خود را روی جنگنده های سوپر میراژ اف - ۱ و سوپر چیتا دی - ۲ نیروی هوایی آفریقای جنوبی پشت سر گذاشت و به بهبود عملکرد پرواز و بازدهی رزمی با ضریب ۱٫۲ تا ۳٫۰ دست یافت. [ ۶]
یک مدل اصلاح شده با عمر طولانی تر که در نسخه های قدیمی یا ارتقا یافتهٔ میگ - ۲۹ مانند مدل میگ - ۲۹اِم و اِس اِم تی استفاده می شود. [ ۷] یک جفت موتور آردی - ۳۳ سری ۳ مجهز به TVN در حال حاضر تحت آزمایش های پروازی توسط جنگندهٔ میگ - ۲۹اووی تی قرار دارد. [ ۸]
wiki: کلیموف آردی ۳۳