ملک الشعرائ ابوطالب کاشانی ( ف . ۱٠۶۱ ه ق . / ۱۶۵٠ م . ) . وی در همدان متولد شد ولی بسبب اقامت طولانی در کاشان به کاشانی مشهور گردید . مدتی در شیراز سرگرم تحصیل علوم بود. در عهد جهانگیر بهندوستان رفت و باز بایران آمد و بار دیگر بهندوستان بازگشت و چندی بمدح امرای درباری و دولتی هند مشغول بود تا سمت ملک الشعرایی دربار شاهجهان یافت. وی اواخر عمر را در کشمیر گذرانید .کلیم در انواع شعر دست داشت . قصیده و مثنوی را نیکو میسرود ولی مهارت او در غزل است که در آن مضامین تازه و دقیق دارد. وی در ایجاد معانی و تخیلات لطیف و وارد کردن کلمات زبان محاوره در شعر چیره دست است . دیوان او مکرر در ایران و هند بطبع رسیده .
