کلیسای حواری ارمنی یا به اختصار کلیسای ارمنی ( به ارمنی: Հայ Առաքելական Սուրբ Եկեղեցի ) فقط به ارمنیان تعلق دارد و اعضای آن فقط افرادی هستند که ارمنی متولد شده اند. کلیسای ارمنی گاهی با نام کلیسای گریگوری به کار می رود و علت آن رسمیت یافتن آن در ارمنستان توسط گریگور روشنگر می باشد و گاهی ارمنیان خود را لوساوُرچاکان می نامند، یعنی متعلق به کلیسای گریگور لوساوُریچ که اصولاً صحیح نیست زیرا نام کلیسای ارمنی همان گونه که در بالا ذکر شد کلیسای حواریون ارمنی می باشد.
... [مشاهده متن کامل]
اکثریت ارمنیان عضو این کلیسا هستند و گروهی اقلیت در کلیساهای دیگر شرکت دارند: کلیسای کاتولیک از سده ۱۷م. کلیسای ارمنیان پروتستان یا کلیسای انجیلی ارمنی، کلیسای آدونتیست های ارمنی ( یا شنبه داران ) ، ارمنیان کاتولیک کارملیت، کلیسای جماعت ربانی و جماعت برادری، کلیسای گواهان یهوه.
علت مردمی و ملی بودن کلیسای ارمنی، مردم نقش مهمی در اداره مسایل کلیسایی، دینی و حوزه های اسقفی ایفا می کنند. کلیسای ارمنی از همان ابتدا دارای روحیه و ماهیت مردمی بوده است. چنان که آگاتانگغوس تاریخ نگار ارمنی سده پنجم ذکر کرده تیرداد سوم ارمنستان که برای انتخاب گریگور روشنگر به رهبری کلیسای ارمنی شورایی متشکل از سپاهیان و رؤسای خاندان های مختلف و اشراف در شهر واغارشاپات تشکیل گردد؛ و از همین جا همواره مردم چه در انتخاب رؤسای حوزه های اسقفی و چه در انتخاب جاثلیق شرکت داشته در انجام امور جاری کلیسا نقش مهمی دارند.
شرکت زنان در جلسات و هیئت های ملی و کلیسایی و همچنین حق انتخاب کردن و انتخاب شدن با تصمیم و فرمان رسمی کشیش خریمیان هایریک تحقق یافت.
عیسی مسیح هم زمان با آغاز نبوت خویش، حواریون را از آنچه که باید در آینده انجام دهند آگاه نمود و برای تحقق این آرمان ها آنان را با سلاح ایمان و ثبات رأی مجهز نمود. او پس از فرارسیدن لحظه موعود و عروجش به آسمان، اراده و خواست خویش را این چنین برای آنان بیان نمود:
«بنابراین بروید و همه ملل را به پیروی از من ترغیب کنید. آنان را به نام پدر، پسر و روح القدس تعمید دهید، به آن ها بیاموزید هر آنچه را که من به شما آموختم و من همیشه با شما خواهم بود تا ابد. »
وصیت عیسی مسیح دنباله نبوت وی بود. رسالت او از طریق کلیسایی که خود آن را بنیان گذاشته بود تحقق می یافت. عیسی برای همین منظور حواریون را آماده ساخت و به آن ها دستور داد که تا هنگام حاضر شدن روح القدس، در خانه ای در اورشلیم به سر ببرند. بعد از معراج عیسی مسیح، حواریون به صورت جمعی در آن خانه زندگی می کردند تا اینکه به قدرت روح القدس متحول شده و فعالیت حواری - انجیلی خود را آغاز نمودند. سپس فلسطین را ترک گفته و به انجام فعالیت های دینی مشغول شدند. آنان سفر خود را از کشورهای همجوار فلسطین شروع کردند و تا دورافتاده ترین بخش های آسیای صغیر، کاپادوکیه، قیصریه، هند، اروپا قدم نهادند. آن ها به هر جا که وارد می شدند به تبلیغ می پرداختند و با کرامات خویش جمعی را به پیروان خود می افزودند و کلیساهایی بنا می کردند.
... [مشاهده متن کامل]
اکثریت ارمنیان عضو این کلیسا هستند و گروهی اقلیت در کلیساهای دیگر شرکت دارند: کلیسای کاتولیک از سده ۱۷م. کلیسای ارمنیان پروتستان یا کلیسای انجیلی ارمنی، کلیسای آدونتیست های ارمنی ( یا شنبه داران ) ، ارمنیان کاتولیک کارملیت، کلیسای جماعت ربانی و جماعت برادری، کلیسای گواهان یهوه.
علت مردمی و ملی بودن کلیسای ارمنی، مردم نقش مهمی در اداره مسایل کلیسایی، دینی و حوزه های اسقفی ایفا می کنند. کلیسای ارمنی از همان ابتدا دارای روحیه و ماهیت مردمی بوده است. چنان که آگاتانگغوس تاریخ نگار ارمنی سده پنجم ذکر کرده تیرداد سوم ارمنستان که برای انتخاب گریگور روشنگر به رهبری کلیسای ارمنی شورایی متشکل از سپاهیان و رؤسای خاندان های مختلف و اشراف در شهر واغارشاپات تشکیل گردد؛ و از همین جا همواره مردم چه در انتخاب رؤسای حوزه های اسقفی و چه در انتخاب جاثلیق شرکت داشته در انجام امور جاری کلیسا نقش مهمی دارند.
شرکت زنان در جلسات و هیئت های ملی و کلیسایی و همچنین حق انتخاب کردن و انتخاب شدن با تصمیم و فرمان رسمی کشیش خریمیان هایریک تحقق یافت.
عیسی مسیح هم زمان با آغاز نبوت خویش، حواریون را از آنچه که باید در آینده انجام دهند آگاه نمود و برای تحقق این آرمان ها آنان را با سلاح ایمان و ثبات رأی مجهز نمود. او پس از فرارسیدن لحظه موعود و عروجش به آسمان، اراده و خواست خویش را این چنین برای آنان بیان نمود:
«بنابراین بروید و همه ملل را به پیروی از من ترغیب کنید. آنان را به نام پدر، پسر و روح القدس تعمید دهید، به آن ها بیاموزید هر آنچه را که من به شما آموختم و من همیشه با شما خواهم بود تا ابد. »
وصیت عیسی مسیح دنباله نبوت وی بود. رسالت او از طریق کلیسایی که خود آن را بنیان گذاشته بود تحقق می یافت. عیسی برای همین منظور حواریون را آماده ساخت و به آن ها دستور داد که تا هنگام حاضر شدن روح القدس، در خانه ای در اورشلیم به سر ببرند. بعد از معراج عیسی مسیح، حواریون به صورت جمعی در آن خانه زندگی می کردند تا اینکه به قدرت روح القدس متحول شده و فعالیت حواری - انجیلی خود را آغاز نمودند. سپس فلسطین را ترک گفته و به انجام فعالیت های دینی مشغول شدند. آنان سفر خود را از کشورهای همجوار فلسطین شروع کردند و تا دورافتاده ترین بخش های آسیای صغیر، کاپادوکیه، قیصریه، هند، اروپا قدم نهادند. آن ها به هر جا که وارد می شدند به تبلیغ می پرداختند و با کرامات خویش جمعی را به پیروان خود می افزودند و کلیساهایی بنا می کردند.
