کلیسای آزاد. یک " کلیسای آزاد " ( که گاهی به مسیحیت آزاد نیز خوانده می شود ) یک کلیسا یا شاخه ای از مسیحیت است که ذاتاً و بر خلاف دیگر کلیساهای مسیحیِ به ظاهر وابسته به حکومت ها، خود را از کمک های دولتی و حکومتی مستقل می داند. یک کلیسای آزاد اصولاً جهت گیری سیاسی ندارد و الهیات کلیسایی را بر اساس تعاریف دولتی تنظیم نمی کند. یک کلیسای آزاد همچنین برای انجام کار خود به دنبال تأیید یا تأمین اعتبار دولت نیست. شمار این کلیساها در کشورهایی که دارای کلیساهای به شدت تحت کنترلِ حکومتی هستند رو به افزایش است.
الگوی کلیسای آزاد از نظر تاریخی به پیش از امپراطوری کنستانتین و آنچه که در میان مسیحیان رایج بود بازمی گردد. تا پیش از این امپراطوری به دلیل ممنوعیت فعالیت مسیحیان، آنان از طریق تجمعات پنهانی و به دور از چارچوب های حکومتی اقدام به تشکیل جاجتماعات خود می نمودند.
در دوران قرون وسطی بسیاری از جوامع مسیحی پر رونق در خاور دور ( هند و چین ) وجود داشتند، اما هیچ یک از این جوامع هرگز کنترل های دولتی را پذیرا نشدند.
فرقه هایی از مسیحیان مانند والدنسیان در عمل دارای کلیساهای آزاد بودند. در قرن شانزدهم و در اروپا، در درون جنبشهای رادیکال مانند آناباپتیست ها، کلیساهای آزاد با تفاوت های جزئی، همانند آنچه شورشیان مونستر خواهان آن بودند، وجود داشتند. منونایتها، آمیشی ها، کواکرها و تعدادی دیگر از فرقه های مسیحی در اروپا و آمریکای شمالی سیاست تأسیس و حفظ کلیساهای آزاد را در دستور کار خود داشته و همچنان دارند.
در ایالات متحده وبر خلاف اروپا، جدایی کامل کلیسا از سیاست و دولت، به رشد و گسترش این کلیساها کمک شایانی کرده است؛ و این در حالی است که امروزه نیز در اروپا دخالت های دولتی تنها محدود به اخذ مالیات و تعیین نمایندگان مذهبی کلیساها، همچون اسقفان و کشیشان شده است.
در انگلستان و در میان مسیحیان آنگلیکانیسم یک کلیسا عنوان کلیسای آزاد را برای خود برگزیده است: کلیسای آزاد انگلستان. جان گیفورد در شهر بدفورد و در سال ۱۶۵۰ یک کلیسای آزاد تأسیس نمود.
تعداد زیادی از کلیساهای پرزبیتریِ واقع در اسکاتلند و ایرلند شمالی، عنوان کلیسای آزاد را برای خود برگزیده اند. مهمترینِ این کلیساها، کلیسای آزاد اسکاتلند است.
در انگلستان و ولز، در اواخر قرن نوزدهم اصطلاح جدید «مسیحی آزاد» و «کلیسای آزاد» به تدریج جایگزین عبارت «مخالف» یا Nonconformists برای مسیحیانی شد که آنها نیز دخالت های حکومتی در دین را پذیرا نبودند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفالگوی کلیسای آزاد از نظر تاریخی به پیش از امپراطوری کنستانتین و آنچه که در میان مسیحیان رایج بود بازمی گردد. تا پیش از این امپراطوری به دلیل ممنوعیت فعالیت مسیحیان، آنان از طریق تجمعات پنهانی و به دور از چارچوب های حکومتی اقدام به تشکیل جاجتماعات خود می نمودند.
در دوران قرون وسطی بسیاری از جوامع مسیحی پر رونق در خاور دور ( هند و چین ) وجود داشتند، اما هیچ یک از این جوامع هرگز کنترل های دولتی را پذیرا نشدند.
فرقه هایی از مسیحیان مانند والدنسیان در عمل دارای کلیساهای آزاد بودند. در قرن شانزدهم و در اروپا، در درون جنبشهای رادیکال مانند آناباپتیست ها، کلیساهای آزاد با تفاوت های جزئی، همانند آنچه شورشیان مونستر خواهان آن بودند، وجود داشتند. منونایتها، آمیشی ها، کواکرها و تعدادی دیگر از فرقه های مسیحی در اروپا و آمریکای شمالی سیاست تأسیس و حفظ کلیساهای آزاد را در دستور کار خود داشته و همچنان دارند.
در ایالات متحده وبر خلاف اروپا، جدایی کامل کلیسا از سیاست و دولت، به رشد و گسترش این کلیساها کمک شایانی کرده است؛ و این در حالی است که امروزه نیز در اروپا دخالت های دولتی تنها محدود به اخذ مالیات و تعیین نمایندگان مذهبی کلیساها، همچون اسقفان و کشیشان شده است.
در انگلستان و در میان مسیحیان آنگلیکانیسم یک کلیسا عنوان کلیسای آزاد را برای خود برگزیده است: کلیسای آزاد انگلستان. جان گیفورد در شهر بدفورد و در سال ۱۶۵۰ یک کلیسای آزاد تأسیس نمود.
تعداد زیادی از کلیساهای پرزبیتریِ واقع در اسکاتلند و ایرلند شمالی، عنوان کلیسای آزاد را برای خود برگزیده اند. مهمترینِ این کلیساها، کلیسای آزاد اسکاتلند است.
در انگلستان و ولز، در اواخر قرن نوزدهم اصطلاح جدید «مسیحی آزاد» و «کلیسای آزاد» به تدریج جایگزین عبارت «مخالف» یا Nonconformists برای مسیحیانی شد که آنها نیز دخالت های حکومتی در دین را پذیرا نبودند.
wiki: کلیسای آزاد