کلیدزنی گلبرگ

کلیدزنی گلبرگ ( به انگلیسی: Lobe switching ) روشی است که در مجموعه های اولیه رادار برای بهبود دقت ردیابی استفاده می شود. از دو شاخه های آنتن کمی جداشده برای ارسال پرتوی اندک به دو طرف خط میانی آنتن استفاده شد. سیگنال رادار بین این دو سوئیچ می شود و دو «بیلیپ» ( به انگلیسی: blip ) روی صفحه ایجاد کرد. با مقایسه طول بیلیپ ها، اپراتور می تواند دریابد که کدام یک بازگشت قوی تری دارد، در نتیجه نشان می دهد که آنتن باید در چه جهتی حرکت کند تا مستقیماً به هدف اشاره کند. [ ۱] این مفهوم فقط به طور مختصر مورد استفاده قرار گرفت و تقریباً به طور کامل با سیستم های پویش مخروطی در پایان جنگ جهانی دوم جایگزین شد. این مفهوم همچنین به ندرت به عنوان جهت یابی ترتیبی ( به انگلیسی: sequential lobing ) شناخته می شود، به ویژه هنگامی که سیگنال بین چند زاویه مختلف و نه فقط دو زاویه گام برمی دارد.