کلی

[ویکی فقه] کلی، یکی از اصطلاحات به کار رفته در علم منطق بوده و به معنای مفهوم قابل صدق بر افراد متعدد است.
کلی، در مقابل جزئی قرار دارد. جزئی، مفهومی است که قابلیت صدق بر افراد متعدد را ندارد و فقط دارای یک مصداق است. و کلی، مفهومی است که قابلیت شمول و صدق بر افراد متعدد را دارد.
مصادیق مفهوم کلی
مفهوم کلی چند مصداق را شامل می شود:۱. مفهومی که بالفعل دارای مصادیق متعدد باشد؛ مثل مفهوم انسان.۲. مفهومی که بالفعل دارای مصداق واحد باشد اما فرض تعدد آن محال نیست؛ مثل مفهوم شمس (خورشید). ۳. مفهومی که بالفعل دارای مصداق واحد باشد و فرض تعدد آن محال است؛ مثل مفهوم واجب الوجود بالذات.۴. مفهومی که بالفعل هیچ مصداقی ندارد اما فرض وجود مصداق (واحد یا متعدد) برای آن محال نیست؛ مثل مفهوم عنقا.۵. مفهومی که بالفعل هیچ مصداقی ندارد و فرض وجود مصداق هم برای آن محال است؛ مثل مفهوم شریک الباری.محال بودن تعدد مصداق در فرض سوم، و محال بودن مصداق در فرض پنجم، ناشی از مجرد مفهوم لفظ نیست بلکه ناشی از سببی خارج از لفظ است.
کل و جزء
همان طور که کلی مقابل جزئی است، کل هم مقابل جزء است. کل، شئ واحدِ دارای اجزای متعدد است؛ مانند یک فرد انسان که دارای اجزای مختلف مثل دست و پا و شکم و سر و… می باشد. مفهوم کل، در مورد اشیای مرکب متصور است نه اشیای بسیط که فاقد جزء هستند.
تفاوت میان کلی و کل
...

کلی (جمهوری آلتای). کلی ( به لاتین: Keley ) یک منطقهٔ مسکونی در روسیه است که در جمهوری آلتای واقع شده است. [ ۱]

کلی (خلخال). کلی یک روستا در استان اردبیل، بخش مرکزی خلخال است که در دهستان خانندبیل غربی واقع شده است. [ ۱] کلی ۳۲۰ نفر جمعیت، و دارای ۱۱۰ خانوار میباشد از جاهای دیدنی آبشار قراقوش قیه سی، قرخ بلاغ ، باغهای سرسبز و کوه زیبای هاچاقیه میباشد.

کلی (قائنات). کلی روستایی در دهستان مهیار بخش مرکزی شهرستان قائنات استان خراسان جنوبی ایران است.

کلی (ناحیه میلنیک). کلی ( به چکی: Kly ) یک منطقهٔ مسکونی در جمهوری چک است که در ناحیه میلنیک واقع شده است. [ ۱] کلی ۱۰٫۶۱ کیلومتر مربع مساحت و ۱٬۱۸۱ نفر جمعیت دارد و ۱۵۹ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.

کُلّی
(دربرابر «جزئی») در منطق، مفهومی که بر افراد متعدد و متکثر اطلاق می شود، مثل مفهوم انسان که بر عمرو و زید و ... اطلاق می شود. در فلسفه و هستی شناسی، وجود نامحدود و مستقل از جزئیات موجود واقعی؛ در فلسفۀ زبان، تعیین اعتبار و تحلیل معنایی «کلمات عام». کلّی در منطق در دو حوزه تصورات و تصدیقات محل بحث است؛ در حوزۀ تصورات، کلی مفهومی است که فی نفسه بر افراد متکثر و متعدد، از خارجی و ذهنی و فرضی، صادق است، مانند حیوان و اژدها. کلی را در حوزۀ تصورات، به کلی ذاتی (جنس و نوع و فصل) و کلی عَرَضی (عرض خاص و عرض عام) تقسیم کرده اند و به این پنج قسم عنوان کلیات خمس داده اند. کلی در حوزۀ تصدیقات عبارت است از کیفیت قضایای موجبۀ کلیّه و سالبۀ کلیّه. اصطلاح «کلی» را نخستین بار ارسطو وارد قاموس فلسفه کرد. پیش از آن، افلاطون در بحث از مُثُل، بی آن که لفظ «کلی» را به کار برده باشد، مقدمات ظهور مفهوم «کلی» را مطرح کرده بود. ارسطو در تقابل با افلاطون که می گفت جزئی نمی تواند بدون کلی وجود داشته باشد، بر آن بود که وجود «کلی» منوط به وجود «جزئی» است و خود وجود عینی و مستقلی ندارد. فلاسفۀ اسلامی کلی را به سه قسم «کلی طبیعی»، «کلی منطقی» و «کلی عقلی» تقسیم می کردند. بحثِ «کلی» محور بنیادی ترین مناقشه های فلسفی در قرون وسطای مسیحی بود. دو مکتب مجزای فکری، نام انگاری (نومالیسم)، تابعان ارسطو، و مفهو م انگاری (رئالیسم)، تابعان افلاطون، از درون این مناقشه سر برآوردند. بحث «کلّی» محور مناقشه های فلسفی دو مکتب اصلی فلسفه در دورۀ مدرن نیز بوده است: مناقشۀ تجربه باوری و خردباوری مدرن و نحله های فکری وابسته بدان ها. کانت بر آن بود که فقط به قاعده ای عمل می بایست کرد که به قانون کلی بدل تواند شد. کلی در فلسفه هگل همانا عقل است که در واقعیت تاریخی تحقق می یابد. مباحث بحث گرایان در باب «کلی» عموماً با این پرسش بیان می شود: «همۀ چیزهایی که وجود دارند، جزئی اند؛ اگر چنین است، پس اسم عام چیست؟» همّ تجربیان انگلیسی، لاک و بارکلی و هیوم، آن بوده است که کاربرد اسم های عام را روشن کنند، بدان سان که با این نظر که جز جزئی ها چیزی در جهان وجود ندارد، سازگار افتد. برخی از فلاسفۀ معاصر نیز کوشیده اند از رهگذر نظریۀ تکرار و تشابه، روایتی پذیرفتنی از دو روایت واقع باورانه و ایده باورانه به دست دهند. مباحث برتراند راسل در باب عدد و شباهت و مباحث ویتگنشتاین متأخر را در باب بازی (بحث شباهت خانوادگی) می توان در این رده جای داد. در فلسفه سه نظریۀ عمده در باب کلی ارائه شده است: نظریه ای که کلی را صرفاً امری انتزاعی و موجود در ذهن می داند؛ نظریه ای مبتنی بر باور به وجود خارجی کلی؛ نظریه ای که کلی را به صرف نام گذاری تقلیل می دهد.