کلکسیون شخصی ٬یک کلکسیون اختصاصی از مجموع کارها ٬معمولاً هنری٬است. اگر در موزه ای دیدید که در کنار و به ردیف اثری هنری یا توضیح آن قرار دارد٬مشخص کنندهٔ آن است که این اثر هنری متعلق به خود موزه نیست بلکه به صورت قرض گرفته شده از یک منبع مستقل به طور موقت یا همیشگی در اختیار موزه قرار داده شده است. این فرد یا منبع معمولاً یک گردآورندهٔ آثار هنری است که حتی ممکن است یک مدرسه٬سازمان مربوط به کلیسا ها٬بانک٬کمپانی های دیگر یا موسسات باشند. گردآورندگان مجموعه کتاب ها٬حتی اگر برای دلایل زیبایی شناسی آن ها باشد ( مانند: صحافی مناسب یا دست خط زیبا ) به نام «دوستداران کتاب» خوانده می شوند و کلکسیون آن ها به کتابخانه ها فرستاده می شود.
جمع آوری آثار هنری در عهد باستان بین افراد ثروتمند در اروپا و آسیای شرقی متداول بود٬به خصوص در سنین میانسالی٬اما به شکل مدرنی در دورهٔ رنسانس پیشرفت کرد و تا ایام کنونی ادامه یافت. [ ۱] کلکسیون های سلطنتی اغلب کشورها اصالتاً مجلل ترین کلکسیون های شخصی بوده اند اما در حال حاضر به طور عمده در مالکیت عمومی هستند. اگرچه کلکسیون سلطنتی بریتانیا تحت مراقبت خود حکومت است اما متمایز با دارایی های شخصی خانوادهٔ سلطنتی بریتانیا می باشد. کابینهٔ کنجکاوی یک فرم ترکیبی مهم از کلکسیون بوده که شامل هنر و آنچه که ما به آن تاریخچهٔ طبیعی یا کلکسیون های علمی می گوییم٬می باشد. این ها توسط افراد سلطنتی شکل گرفته اند اما انواع کوچکتر و محدود آن توسط بازرگانان و دانش پژوهان تشکیل شده اند.
ذوق و عادات گردآورندگان کلکسیون ها نقش بسزایی در آنچه که هنر تولید می کرد و تهیه کردن خواسته های هنرمندان داشت. نمونه های بسیاری از اشیاء مانند: مدال ها٬حکاکی ها٬پلاک های کوچک٬جواهرهای حکاکی شدهٔ مدرن و مجسمه های برنز در اصل برای مرکز تجارت گردآورندگان کلکسیون ساخته شده بودند. در قرن ۱۸ خانهٔ همهٔ افراد متمکن محتوایی از اشیاء گزینش شده را دارا بود، از نقاشی ها تا ظروف چینی، که می توانست بخشی از یک کلکسیون هنری را ایجاد کند. کلکسیون افرادی که به طور معمولی طبق شروط محدود و خاصی جمع آوری می شدند به صورت قابل توجهی بزرگتر یا حتی عظیم بودند. به طور افزایشی گردآورندگان به سمت یک یا دو سبک از کارهای مخصوصی گرایش یافتند؛ اگرچه برخی٬مانند «جورج سالتینگ» ( ۱۹۰۹–۱۸۳۵ ) هنوز گسترهٔ وسیعی از حوزه ها را برای خود دارند. جدا از روزگار باستان، شاید بالاترین حالت از کلکسیون ها از رنسانس تاکنون بوده اند. همچنین کتاب ها٬نقاشی ها و چاپ های اواخر قرن ۱۵ به جلو تا قرن ۱۸. گردآورندگان کلکسیون ها به جمع آوری کارهای جدید افسونگری اروپا متمایل شدند. امتداد جدی گردآوری آثار هنری در همهٔ زمان ها و مکان ها به خصوص در زمان پیشرفت قرن ۱۹ و نزدیک به دوران روشنفکری بود. آثار هنر و ادب ایتالیا در قرن ۱۴ میلادی و نقاشی های آن دوره تا حدود سال های ۱۸۳۰ و برنزهای آیین پرستش چینی ها و تندیس اسب ها تا حدود سال های ۱۹۲۰ و جمع آوری آثار آفریقایی تا اندکی بعد از جنگ جهانی دوم مورد توجه قرار گرفتند. علاوه بر اهمیت و اثرات آن بر ایجاد هنرهای جدید و حفاظت آثار هنری قدیمی ٬جمع آوری آثار هنری فضای قابل توجهی در تحقیقات آکادمیک در دهه های اخیر داشته که در گذشته در این امر فروگذاری شده بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجمع آوری آثار هنری در عهد باستان بین افراد ثروتمند در اروپا و آسیای شرقی متداول بود٬به خصوص در سنین میانسالی٬اما به شکل مدرنی در دورهٔ رنسانس پیشرفت کرد و تا ایام کنونی ادامه یافت. [ ۱] کلکسیون های سلطنتی اغلب کشورها اصالتاً مجلل ترین کلکسیون های شخصی بوده اند اما در حال حاضر به طور عمده در مالکیت عمومی هستند. اگرچه کلکسیون سلطنتی بریتانیا تحت مراقبت خود حکومت است اما متمایز با دارایی های شخصی خانوادهٔ سلطنتی بریتانیا می باشد. کابینهٔ کنجکاوی یک فرم ترکیبی مهم از کلکسیون بوده که شامل هنر و آنچه که ما به آن تاریخچهٔ طبیعی یا کلکسیون های علمی می گوییم٬می باشد. این ها توسط افراد سلطنتی شکل گرفته اند اما انواع کوچکتر و محدود آن توسط بازرگانان و دانش پژوهان تشکیل شده اند.
ذوق و عادات گردآورندگان کلکسیون ها نقش بسزایی در آنچه که هنر تولید می کرد و تهیه کردن خواسته های هنرمندان داشت. نمونه های بسیاری از اشیاء مانند: مدال ها٬حکاکی ها٬پلاک های کوچک٬جواهرهای حکاکی شدهٔ مدرن و مجسمه های برنز در اصل برای مرکز تجارت گردآورندگان کلکسیون ساخته شده بودند. در قرن ۱۸ خانهٔ همهٔ افراد متمکن محتوایی از اشیاء گزینش شده را دارا بود، از نقاشی ها تا ظروف چینی، که می توانست بخشی از یک کلکسیون هنری را ایجاد کند. کلکسیون افرادی که به طور معمولی طبق شروط محدود و خاصی جمع آوری می شدند به صورت قابل توجهی بزرگتر یا حتی عظیم بودند. به طور افزایشی گردآورندگان به سمت یک یا دو سبک از کارهای مخصوصی گرایش یافتند؛ اگرچه برخی٬مانند «جورج سالتینگ» ( ۱۹۰۹–۱۸۳۵ ) هنوز گسترهٔ وسیعی از حوزه ها را برای خود دارند. جدا از روزگار باستان، شاید بالاترین حالت از کلکسیون ها از رنسانس تاکنون بوده اند. همچنین کتاب ها٬نقاشی ها و چاپ های اواخر قرن ۱۵ به جلو تا قرن ۱۸. گردآورندگان کلکسیون ها به جمع آوری کارهای جدید افسونگری اروپا متمایل شدند. امتداد جدی گردآوری آثار هنری در همهٔ زمان ها و مکان ها به خصوص در زمان پیشرفت قرن ۱۹ و نزدیک به دوران روشنفکری بود. آثار هنر و ادب ایتالیا در قرن ۱۴ میلادی و نقاشی های آن دوره تا حدود سال های ۱۸۳۰ و برنزهای آیین پرستش چینی ها و تندیس اسب ها تا حدود سال های ۱۹۲۰ و جمع آوری آثار آفریقایی تا اندکی بعد از جنگ جهانی دوم مورد توجه قرار گرفتند. علاوه بر اهمیت و اثرات آن بر ایجاد هنرهای جدید و حفاظت آثار هنری قدیمی ٬جمع آوری آثار هنری فضای قابل توجهی در تحقیقات آکادمیک در دهه های اخیر داشته که در گذشته در این امر فروگذاری شده بود.
wiki: کلکسیون شخصی