کلوویس یکم

شلودووِش، خلودووِش، شلودویگ یا کلوویس یکم ( زادهٔ ۴۶۶، مرگ ۲۷ نوامبر۵۱۱ در پاریس ) از دودمان مروونژی و از ۴۸۱ جانشین پدرش و پادشاه فرانک های سالی بود. این مردمان ژرمن بخش هایی از باختر رود راین را که امروزه میان مرزهای فرانسه و بلژیک جای گرفته و توکساندری خوانده می شود را در دست داشتند.
کلوویس را در آلمانی کنونی لودویگ و در فرانسوی امروزین لوئی می خوانند.
در سال ۴۸۶ در شمال سرزمین گل بر واپسین فرمانداران وفادار به روم چیره گشت. پس از آن کلوویس با اوستروگوت ها همپیمان شد و خواهرش را به همسری پادشاه ایشان تئودوریک بزرگ درآورد. او در سال های پس از آن نیز به پیروزیهایش دامنه بیشتری داد. در ۴۹۱ بر تورنژی ها در خاور مرزهایش چیره شد.
کلوویس در ۴۹۳ با شاهدخت کلوتیلده از بورگوندی پیمان زناشویی بست. وی پس از نبرد تولبیاک در سال ۴۹۶ آیین کاتولیک را پذیرفت. پذیرش مسیح باوری از سوی کلوویس رخداد مهمی بود که سبب پدید آمدن دگرگونیهای بنیادینی در ژرمن ها گشت.
مسیحی شدن شاه کافر فرانکها اگرچه به سود مسیحیت کاتولیک رومی بود ولی شماری از قبیله های زیرفرمان ژرمن را نسبت به او بیگانه نمود و نیروی سپاهیش را برای سالهای آینده رو به ناتوانی نهاد.
کلوویس اندکی پیش از مرگ خواستار برپایی انجمنی از اسقفان در اورلئان شد تا راهی برای پیوند میان کلیسا و تاج و تخت بیابند.
کلوویس در سال ۵۱۱ ترسایی درگذشت و در کلیسای سن - دنی در پاریس به خاک سپرده شد. پس از مرگ قلمرو وی را میان چهار پسرش تئودریک، کلودومر، شیلدبر و کلوتار بخش کردند. این کار سبب پدید آمدن یگانهای سیاسی تازه ای به نام پادشاهی پاریس، رایم، اورلئان و سوآسون در زیر پادشاهی مِرووٙنژی ها گردید.
همانگونه که امروزه فرانکها را پدیدآورندگان ملت فرانسه می دانند، کلوویس یکم را نیز نخستین پادشاه این کشور می دانند.