کِلوویس اول (۴۶۵ ـ ۵۱۱ م)(Clovis I)
تابلوی مراسم عسل تعمید (همچنین مشهور به کلودووِک) شاه فرانک ها (۴۸۱ـ۵۱۱م)، از سلسلۀ مروونژیان. در ۱۵سالگی بر جای پدرش، شیلدریک اول، به تخت نشست و فرمانروای فرانک های سالیان (غربی) شد که ساکن فلاندر کنونی بودند. در ۴۸۶م پس از حمله به سیاگریوس، فرماندۀ نظامی پرقدرت گل های رومی، و شکست او در نزدیکی سُواسون، ناحیۀ شمال رود لوآر را به قلمرو خود منضم ساخت. سپس به قصد مداخله در نزاع دودمان های بورگونی عازم شرق شد، اما نتوانست بر بورگونی ها استیلا یابد. درپی پیروزی بر قوم آلِمانی که کنفدراسیونی از قبایل ژرمنی بود، در نزدیکی کلن، قلمروش را تا شرق رود راین گسترش داد و بخش اعظم متصرفات ویزیگوت ها در فرانسه را فتح کرد. تداوم قدرتش را مدیون شخصیت مقتدر خویش و سیاست اختلاف انداختن میان رقبا بود؛ در مواقع مقتضی نیز از هیچ قساوت و خیانتی ابا نداشت. در ۴۹۳م با کلوتیلدا، دختر شیلپریک دوم، شاه بورگونی، وصلت کرد. به روایتی کلوتیلد، که کاتولیک بود، با نفوذ فراوانی که بر همسرش داشت توانست در مقطعی حساس از نبرد تولبیاک(۴۹۶م) او را به مسیحیت بگرواند. صرف نظر از صحت یا سقم این مطلب کلوویس و ۳هزار تن از پیروانش در کریسمسِ ۴۹۶م در رنس تعمید یافته به آیین کاتولیک درآمدند. در ۵۰۷م علیه ویزیگوت ها اعلان جنگ کرد. در وویه پیروزی قاطعی نصیبش شد و بر بخش اعظم فرانسۀ کنونی سلطه یافت. حال دیگر بر ناحیه ای وسیع و اقوام متعدد فرمان می راند. آناستاسیوس، امپراتور روم شرقی، که کلوویس را وزنۀ تعادلی دربرابر تئودوریک کبیر، شاه ایتالیا، می دانست عنوان افتخاری «کنسول» را به او داد. کلوویس پایتختش را به پاریس انتقال داد و شالودۀ فرانسۀ کنونی را بنا نهاد. در ۵۱۱م به طور غیرمنتظره درگذشت و قلمروش بین چهار پسرش تقسیم شد.
تابلوی مراسم عسل تعمید (همچنین مشهور به کلودووِک) شاه فرانک ها (۴۸۱ـ۵۱۱م)، از سلسلۀ مروونژیان. در ۱۵سالگی بر جای پدرش، شیلدریک اول، به تخت نشست و فرمانروای فرانک های سالیان (غربی) شد که ساکن فلاندر کنونی بودند. در ۴۸۶م پس از حمله به سیاگریوس، فرماندۀ نظامی پرقدرت گل های رومی، و شکست او در نزدیکی سُواسون، ناحیۀ شمال رود لوآر را به قلمرو خود منضم ساخت. سپس به قصد مداخله در نزاع دودمان های بورگونی عازم شرق شد، اما نتوانست بر بورگونی ها استیلا یابد. درپی پیروزی بر قوم آلِمانی که کنفدراسیونی از قبایل ژرمنی بود، در نزدیکی کلن، قلمروش را تا شرق رود راین گسترش داد و بخش اعظم متصرفات ویزیگوت ها در فرانسه را فتح کرد. تداوم قدرتش را مدیون شخصیت مقتدر خویش و سیاست اختلاف انداختن میان رقبا بود؛ در مواقع مقتضی نیز از هیچ قساوت و خیانتی ابا نداشت. در ۴۹۳م با کلوتیلدا، دختر شیلپریک دوم، شاه بورگونی، وصلت کرد. به روایتی کلوتیلد، که کاتولیک بود، با نفوذ فراوانی که بر همسرش داشت توانست در مقطعی حساس از نبرد تولبیاک(۴۹۶م) او را به مسیحیت بگرواند. صرف نظر از صحت یا سقم این مطلب کلوویس و ۳هزار تن از پیروانش در کریسمسِ ۴۹۶م در رنس تعمید یافته به آیین کاتولیک درآمدند. در ۵۰۷م علیه ویزیگوت ها اعلان جنگ کرد. در وویه پیروزی قاطعی نصیبش شد و بر بخش اعظم فرانسۀ کنونی سلطه یافت. حال دیگر بر ناحیه ای وسیع و اقوام متعدد فرمان می راند. آناستاسیوس، امپراتور روم شرقی، که کلوویس را وزنۀ تعادلی دربرابر تئودوریک کبیر، شاه ایتالیا، می دانست عنوان افتخاری «کنسول» را به او داد. کلوویس پایتختش را به پاریس انتقال داد و شالودۀ فرانسۀ کنونی را بنا نهاد. در ۵۱۱م به طور غیرمنتظره درگذشت و قلمروش بین چهار پسرش تقسیم شد.
wikijoo: کلوویس_اول