کلودیوس اول

دانشنامه آزاد فارسی

کِلودیوس اول (۱۰پ م ـ۵۴م)(Claudius I)
(یا: تیبریوس کلودیوس دِروسوس نرو گرمانیکوس) برادر زادۀ تیبریوس، و پسر دِروسوس نرو گرمانیکوس. گارد امپراتوری او را در ۴۱م، پس از قتل کالیگولا، امپراتور کرد. مردی فاضل و مورخ بود. امپراتوری روم در دوران او گسترش بسیار یافت. او، در ۴۳م، در هجوم به بریتانیا شرکت کرد. کلودیوس مردی ضعیف النفس بود و به آسانی تحت تأثیر همسران و بردگان آزاد‎شده اش قرار می گرفت که دبیران اصلی او به شمار می رفتند. کلودیوس لَنگ بود و لکنت زبان داشت و به همین علت مورد تمسخر قرار می‎گرفت. کتاب‎های تاریخی و شرح حال خود را نوشت ولی هیچ کدام باقی نماندند. رابرت گریوز زندگی او را در کتاب‎های من کلودیوس (۱۹۳۴) و خداوندگار کلودیوس (۱۹۳۴) در قالب رمان بازسازی کرده‎است. کلودیوس در رُم آبراه کلودیا (آکوئا کلودیا) را، که کالیگولا آغاز کرده‎بود، به پایان رساند، و لنگرگاه جدیدی در اوستیا ساخت. ویژگی سلطنت او نفوذ سیاسی افزاینده دبیران خصوصی‎اش بود، که عملکردهای شبه‎وزیر داشتند، و مدیریت مطلوب دوران سلطنت او شاید مدیون همین به اصطلاح «حرفه ای ها» باشد. کلودیوس، نخست زیر نفوذ مِسالینا، سومین همسرش قرار داشت که سرانجام او را به جرم فساد اخلاقی اعدام کرد؛ و احتمالاً به دست چهارمین همسرش آگریپینای کهتر، مادر نرون، ناپسری و جانشین کلودیوس، مسموم شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس