کلودومیرو المیدا

آلمیدا در سال ۱۹۴۱ به حزب سوسیالیست شیلی پیوست و در فعالیت های آن شرکت کرد. در دوران تجزیه داخلی حزب در اوایل دهه ۱۹۵۰، در زمان دولت دوم کارلوس ایبنز دل کامپو، وی رئیس وزارتخانه های کار و معادن بود. در اولین وزارت خود به دلیل اینکه یکی از مروجین «مرکز فقط کارگران» ( CUT ) بود، مشهور شد. با اتحاد مجدد حزب در سال ۱۹۵۷ وی مجدداً به عضویت حزب درآمد و برای دوره بین ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۵ به عنوان یکی از اعضای معاونین انتخاب شد.
با پیروزی سالوادور آلنده در انتخابات ریاست جمهوری ۱۹۷۰، آلمیدا به سمت وزارت امور خارجه منصوب شد. به استثنای یک دوره کوتاه، که وی به عنوان وزیر دفاع خدمت می کرد، در مقام خود در دولت اتحاد مردمی باقی ماند. در این زمان با اورلاندو لتلیه ( وزیر کشور وقت ) ، برای جلوگیری از سانسور توسط کنگره، با استفاده از یک طرح عدم اعتماد، پیش رفت.
پس از کودتای ۱۱ سپتامبر ۱۹۷۳ که دولت مشروطه را سرنگون کرد، وی به همراه ۹۹ نفر و رهبران اتحاد مردمی دستگیر و به کمپ جزیره داوسون منتقل شد و در آنجا مدت ها بازداشت و تحت شکنجه بود. او سرانجام تبعید شد و مدت ها در جمهوری دموکراتیک آلمان و مکزیک زندگی می کرد، جایی که او به عنوان استاد دانشگاه و رهبر مخالفان سیاسی در تبعید فعالیت می کرد.
در اقدامی جسورانه، در مارس ۱۹۸۷ مخفیانه به شیلی بازگشت. بعد از عبور از کوه های آند با قاطر، تردد او به صورت علنی تعجب مقامات دولت پینوشه را برانگیخت. این باعث شد که او دستگیر و زندانی شود. او تنها فردی بود که دادگاه قانون اساسی شیلی، با استفاده از ماده ۸ گمشده قانون اساسی، او را «خلاف قانون اساسی» اعلام کرد. این ماده هر حزب سیاسی و افرادی را که عقاید چپ را تبلیغ می کنند ( یعنی کسانی که دکترین «مبتنی بر مبارزه طبقاتی» را ترویج می کردند ) غیرقانونی می خواند. چنین محکومیتی عمدتاً به معنای ازبین رفتن استفاده از حقوق شهروندی او بود و فقط پس از بازگشت کشور به حالت عادی دموکراتیک توانست، توسط همان دادگاهی که قبلاً او را محکوم کرده بود، شهروندی خود را دوباره بازیابد.