کلود کائون ( به فرانسوی: Claude Cahun ) ( تلفظ فرانسوی: ؛ ۲۵ اکتبر ۱۸۹۴–۸ دسامبر ۱۹۵۴ ) با نام اصلی لوسی رنی ماتیلد شواب ( به فرانسوی: Lucy Renee Mathilde Schwob ) , عکاس، مجسمه ساز و نویسنده سوررئالیست سدهٔ نوزدهم میلادی اهل فرانسه بود.
... [مشاهده متن کامل]
کائون بیشتر به خاطر عکاسی هایش از پرتره خود با هدف مغشوش کردن و در عین حال بازیگوشی در به چالش کشیدن هنجارهای جنسیتی و جنسی در اوایل قرن بیستم، شهرت دارد.
شواب در سال ۱۹۱۴ نام مستعار «کلود کائون» را برگزید. او بیشتر به عنوان یک نویسنده و عکاس خودنگارگر شناخته می شود که طیفی از شخصیت های اجرایی را به خود اختصاص داده است.
کار کائون هم سیاسی و هم شخصی است. او در کتاب انکارها ( Disavowals ) می نویسد: «مردانه؟ زنانه؟ بستگی به موقعیت دارد. خنثی تنها جنسیتی است که همیشه برای من مناسب است. »
در طول جنگ جهانی دوم، کائون همچنین به عنوان یک کنشگر و مبلغ جنبش مقاومت فعال بود.
کلود کائون در ۲۵ اکتبر ۱۸۹۴ در نانت فرانسه در خانواده ای یهودی به دنیا آمد. کائون به عنوان نوه هنرمند بانفوذ فرانسوی دیوید لئون کائون و فرزند صاحب روزنامه، در فضایی سرشار از خلاقیت به بلوغ رسید. در ۱۴ سالگی با مارسل مور، شریک زندگی و همکار هنری خود آشنا شد.
پس از نقل مکان به پاریس برای تحصیل ادبیات در سال ۱۹۱۹، کائون سر خود و شریک زندگی اش را تراشید و نام مشهور خود را که از نظر جنسیت خنثی بود در شورش علیه قراردادهای اجتماعی انتخاب کرد.
علیرغم اینکه در پاریس دهه ۱۹۲۰ عدم انطباق جنسیتی به طور گسترده تابو تلقی می شد، تصمیم کائون برای شناسایی جامعه به عنوان غیر باینری با بحث و جدل مواجه شد، اما این دو به صراحت علیه هیاهوی عمومی ایستادند.
کائون سیالیت جنسیتی را از طریق ادبیات و خودنگاره های مالیخولیایی مانند مجموعه ۱۹۲۷ «من در حال تمرین هستم، مرا نبوس» مورد توجه قرار داد. این اثر هنرمندی را با لباس وزنه برداری زنانه به تصویر می کشد که مرز بین کلیشه های مردانه و زنانه را محو می کند.
کائون علاوه بر کارهای هنری خود در طول زندگی، با جمعی دیگر برای مقاومت در برابر اشغال فاشیست ها همکاری کرد. دولت فرانسه در سال ۱۹۵۱ مدال قدردانی فرانسوی را به تلاش های آنها اهدا کرد.
... [مشاهده متن کامل]
کائون بیشتر به خاطر عکاسی هایش از پرتره خود با هدف مغشوش کردن و در عین حال بازیگوشی در به چالش کشیدن هنجارهای جنسیتی و جنسی در اوایل قرن بیستم، شهرت دارد.
شواب در سال ۱۹۱۴ نام مستعار «کلود کائون» را برگزید. او بیشتر به عنوان یک نویسنده و عکاس خودنگارگر شناخته می شود که طیفی از شخصیت های اجرایی را به خود اختصاص داده است.
کار کائون هم سیاسی و هم شخصی است. او در کتاب انکارها ( Disavowals ) می نویسد: «مردانه؟ زنانه؟ بستگی به موقعیت دارد. خنثی تنها جنسیتی است که همیشه برای من مناسب است. »
در طول جنگ جهانی دوم، کائون همچنین به عنوان یک کنشگر و مبلغ جنبش مقاومت فعال بود.
کلود کائون در ۲۵ اکتبر ۱۸۹۴ در نانت فرانسه در خانواده ای یهودی به دنیا آمد. کائون به عنوان نوه هنرمند بانفوذ فرانسوی دیوید لئون کائون و فرزند صاحب روزنامه، در فضایی سرشار از خلاقیت به بلوغ رسید. در ۱۴ سالگی با مارسل مور، شریک زندگی و همکار هنری خود آشنا شد.
پس از نقل مکان به پاریس برای تحصیل ادبیات در سال ۱۹۱۹، کائون سر خود و شریک زندگی اش را تراشید و نام مشهور خود را که از نظر جنسیت خنثی بود در شورش علیه قراردادهای اجتماعی انتخاب کرد.
علیرغم اینکه در پاریس دهه ۱۹۲۰ عدم انطباق جنسیتی به طور گسترده تابو تلقی می شد، تصمیم کائون برای شناسایی جامعه به عنوان غیر باینری با بحث و جدل مواجه شد، اما این دو به صراحت علیه هیاهوی عمومی ایستادند.
کائون سیالیت جنسیتی را از طریق ادبیات و خودنگاره های مالیخولیایی مانند مجموعه ۱۹۲۷ «من در حال تمرین هستم، مرا نبوس» مورد توجه قرار داد. این اثر هنرمندی را با لباس وزنه برداری زنانه به تصویر می کشد که مرز بین کلیشه های مردانه و زنانه را محو می کند.
کائون علاوه بر کارهای هنری خود در طول زندگی، با جمعی دیگر برای مقاومت در برابر اشغال فاشیست ها همکاری کرد. دولت فرانسه در سال ۱۹۵۱ مدال قدردانی فرانسوی را به تلاش های آنها اهدا کرد.
