کلهرود

اطراف کلهرود معادن مختلفی وجود دارد که تاکنون از معادن ذغال سنگ آن استخراج صورت گرفته است.
زبان مردم قدیم کلهرود همان زبان رایج در ابیانه و جوشان و میمه است که به آن " بِشِه بوره " می گویند ولی در پنجاه سال اخیر این زبان دیگر استفاده نمی شود و جای خود را به نوعی فارسی ساده با لحن خاص داده است. کار اغلب مردم کلهرودباغداری ، دامداری و کشاورزی و استحصال کتیرا است. تا چهل سال پیش قالیبافی ، گلیم بافی ، کرباس بافی و بافتن لباس های پشمی رایج بوده و سپس از بین رفته است. آثار تاریخی کلهرود عبارتند از : خرابه های مزرعه هستی که در حمله افغان ها خراب شده است ، قلعه کلهرود ، مسجد جامع ، مسجد حاجی ، عمارت تاریخی خوانین برومند در محله سربیشه و چهار آسیاب که متاسفانه خراب شده اند . از آثار طبیعی کلهرود می توان به غار چاه وزنه اشاره کرد که هر ساله بسیاری از گردشگران و کوهنوردان و غارنوردان از آن بازدید می کنند. در اطراف کلهرود مزارع مصفا و سرسبزی وجود دارد که اغلب به نام قنات معروف است از جمله : مزرعه خدایار ه ( خریاره ) ، مزرعه شالا ، قنات غلام ، قنات یاره ، قنات حاجی ، مزرعه هینی امامزاده کلهرود.
قدیمی ترین مدرسه کلهرود به نام دبستان مسیح کلهرود وجود داشته و اکنون به خاطر مهاجرت اکثر مردم کلهرود به تهران ، اصفهان ، شاهین شهر ، نطنز و کاشان تمامی مدارس تعطیل و منحل شده اند.
مشهورترین و بزرگترین دانشمند کلهرود سید حسن اخلاقی کلهرود است که در اصفهان نزد علمای این شهر از جمله سید ابوالقاسم دهکردی درس خوانده و سپس به کلهرود بازگشته و به اقامه جماعت و انجام امور شرعی مردم پرداخته است. وی کتابی به نام " اکمال العبادات " نوشته که در کتابخانه آیت الله مرعشی در قم وجود دارد. همچنین او خط نسخ را بسیار زیبا می نوشته و شصت پاره قران را کتابت کرده است . سید حسن اخلاقی در سال ۱۳۱۹ شمسی درگدشت و در قبرستان محله قلعه به خاک سپرده شد.