کلهر
/kalhor/
لغت نامه دهخدا
کلهر. [ ک َ هَُ ] ( اِخ ) از کوههای رشته جبال پشتکوه است و حد جنوبی کرمانشاهان را تشکیل می دهد. ( از جغرافیای غرب ایران ص 29 و 73 ).
کلهر. [ ک َ هَُ ] ( اِخ ) یکی از ایل های کرد است که تقریباً مرکب ازده هزار خانوار است بدین ترتیب : خالدی 2000 خانوار، شیانی 1000 خانوار، سیاسیا 1000 خانوار، کاظم خانی 1000 خانوار، تلش 500 خانوار، خمان 500 خانوار، گرگا 500 خانوار، کله پا 500 خانوار، قوچی 500 خانوار، هارون آبادی 600 خانوار، منصوری 1000 خانوار، کله جوب 300 خانوار، الوندی 100 خانوار، شوان 200 خانوار، ماهیدشتی 150 خانوار، بداغ بیکی 100 خانوار، زینل خانی 50خانوار، شاهینی 40 خانوار. مرکز این ایل گیلان و مسکنشان هارون آباد، شیان ، بره شمین و قلعه شاهین دبر است. دارای مراتع وسیع و معادن ذغال سنگ است و افراد ایل به ترتیب اغنام و احشام می پردازند. ( از جغرافیای سیاسی کیهان ص 61 و 62 ).
کلهر. [ ک َ هَُ ] ( اِخ ) دهی از دهستان روضه چای است که در بخش حومه شهرستان ارومیه واقع است و 212 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4 ).
کلهر. [ ک َ هَُ ] ( اِخ ) میرزا محمدرضا ( 1245 - 1310 هَ. ق. ) از خوشنویسان و استادان خط نستعلیق و اصلاً از ایل کرد کلهر کرمانشاهان است. وی پس از گذراندن ایام جوانی نزد میرزامحمد خوانساری شاگرد آقامحمد مهدی طهرانی به آموختن خط پرداخت و سپس به مشق کردن از روی خطوط اصلی استادان قدیم مخصوصاً میرعماد قزوینی مشغول شد و برای دیدن و مشق کردن از روی نمونه های اصیل و خوب خط نستعلیق به قزوین و اصفهان سفر کرد و مدتی بدین ترتیب مشغول مشق و تمرین بود تا در نوشتن خط نستعلیق استاد شد و آوازه شهرتش به ناصرالدین شاه رسید و ناصرالدین شاه او را به حضور طلبید تا پیش او مشق کند و گاه گاهی از راه تفنن از روی سرمشق های او می نوشت. ناصرالدین شاه دستور داد تا میرزای کلهر در اداره انطباعات قبول عضویت کند، اما وی از آنجا که مردی بلند همت و آزادمنش بود نپذیرفت و مقرر شد که گاهگاهی برای اداره ٔانطباعات که به سرپرستی صنیعالدوله ( اعتمادالسلطنه )اداره می شده کتابت کند و اجرت بگیرد. اما در سال 1300 هَ. ق. در سفر دوم ناصرالدین شاه به خراسان که قرار شده بود روزنامه ای به خط نستعلیق در اردوی ناصرالدین شاه در طی راه با چاپ سنگی بطبع رسد، عضویت اداره انطباعات را قبول کرد و نوشتن نسخه اصلی این روزنامه که نام آن را «اردوی همایون » گذاشتند به میرزای کلهر محول گردید. خط «اردوی همایون » که مجموعاً دوازده شماره انتشار یافت از بهترین نمونه های خطوط چاپی اوست. وی در وبای عام طهران که در سال 1309 - 1310هَ. ق. اتفاق افتاد به این مرض مبتلا گردید و درگذشت. آنچه از آثار هنری میرزای کلهر بجای مانده غیر ازقطعات و سطوری که در مجموعه های خصوصی مضبوط است تعدادی کتابها و روزنامه هاست که به میل خود یا به تشویق دیگران نوشته و در طهران به چاپ سنگی بطبع رسیده است. فهرست این نوشته ها از این قرار است : 1 - قسمت مهم روزنامه شرف. 2 - دوازده شماره روزنامه اردوی همایون. 3- سفرنامه دوم ناصرالدین شاه به خراسان. 4 -کتاب مخزن الانشاء که منتخبی است از منشآت یک عده ازمنشیان ، و میرزا خود در انتخاب آنها دخالت داشته است. 5 - کتاب فیض الدموع تألیف میرزا ابراهیم نواب طهرانی. 6 - کتاب منتخب السلطان که آن را ناصرالدین شاه از اشعار حافظ و سعدی انتخاب کرده است. 7 - رساله ٔغدریه. 8 - بعضی قسمتها از سفرنامه کربلای ناصرالدین شاه. 9 - نصایح الملوک. 10 - مناجات نامه خواجه عبداﷲ انصاری. 11 - قسمتی از یکی از چاپهای کلیات قاآنی که در جوانی نوشته شده است. ( از مجله یادگار، سال اول ، شماره 7 ). و رجوع به همین مأخذ و تاریخ اجتماعی و اداری دوره قاجار تألیف عبداﷲ مستوفی شود.
فرهنگ فارسی
واژه نامه بختیاریکا
دانشنامه عمومی
کلهر (میانه). کلهر یکی از روستاهای استان آذربایجان شرقی است که در دهستان بروان غربی بخش ترکمان چای شهرستان میانه واقع شده است. بر اساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۹۰۸ نفر ( ۱۷۹ خانوار ) بوده است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف
wiki: کلهر (میانه)
دانشنامه آزاد فارسی
کَلْهُر
ایل بزرگ کُرد، ساکن در اراضی جنوب غرب کرمانشاه، از ماهیدشت تا مرزهای ایران و عراق. سردسیر این مردم در اسلام آباد غرب و گرمسیر آنان در گیلان غرب برگزار می شود. در میان کلهرها، طوایف چهارگانۀ خالدی، سیاه سیاه/ سیاسیا، شیان و کاظم خانی، معروف به هزاره، از بقیه اعتبار و اهمیت بیشتری دارند. کلهرها، به استثنای اقلیتی از علی اللهیان، پیروان مذهب شیعۀ امامیه اند. اینان در بنیچه بندی نظامی دورۀ قاجاریه، فوجی ۸۰۰نفری در اختیار دولت قرار دادند که نیمی از آنان از طوایف چارگانۀ هزاره و بقیه از دیگر طوایف بودند. نظام اجتماعی ایل کلهر دست کم از دورۀ آقامحمدخان قاجار تا دورۀ پهلوی اول که سازمان اجتماعی کلهرها دگرگون شد، مبتنی بر ایلخانی گری بود. گروه اول ایلخانان کلهر که تا سلطنت ناصر الدین شاه این مقام را در اختیار داشتند، خانوادۀ حاجی زادگان کلهر بودند. حاجی منوچهرخان کلهر و پسرانش همگی به زیارت خانۀ خدا نائل آمده بودند و به این سبب به حاجی زادگان کلهر شهرت داشتند. این مقام در اواسط سلطنت ناصرالدین شاه به خاندان یاوری، شعبۀ دیگری از حاجی زادگان، منتقل شد. داودخان امیراعظم ( ـ۱۳۳۰ق)، ایلخان معروف کلهر و بزرگ ترین و مقتدرترین و ثروتمندترین ایلخان غربِ ایران، از مخالفان انقلاب مشروطیت بود. اتباع او نیروی اصلی شورش ابوالفتح میرزا سالارالدوله را تشکیل می دادند. دسته ای از خوانین بزرگ کلهر از شدت مظالم او به عراق عرب گریختند و حاجی زادگان کلهر نیز به واسطۀ قدرت او، از مقام موروثی خود محروم شدند. در دورۀ سلطنت پهلوی اول، بخش اعظم اراضی ایل کلهر به بهانه های واهی به تصرّف دربار درآمد و نام سرزمین آن ها به باوندپور تغییر یافت، اما پس از استعفای پهلوی اول و تغییر اوضاع سیاسی ایران، نام باوندپور لغو شد. ایل کلهر، زمانی بزرگ ترین گروه چادرنشین کردان جنوبی را تشکیل می دادند. جمعیت کلهر ها در اواخر قاجاریه، بین ۲۰ تا ۳۰هزار خانوار بود که ظاهراً بسیاری از آنان چادرنشین بودند، اما به تدریج تعداد چادرنشینان ایل کلهر به ۱,۷۷۰ خانوار کاهش یافت. کلهرها از گروه های قدیمی کردان ناحیۀ کرمانشاه به شمار می رفتند. دو دسته از خوانین کلهر که حکومت نواحی دره تنگ و ماهیدشت را در اختیار داشتند، تا اوایل قرن ۱۱ق تابع دولت عثمانی بودند و پس از پیروزی های شاه عباس صفوی بر عثمانیان دوباره به خدمت دولت ایران درآمدند. نجف قلی خان کلهر در دورۀ نادرشاه افشار سرکردۀ این مردم بود. کلهرها پس از قتل نادر، در بعضی حوادث ناحیۀ کرمانشاه، ازجمله جنگ با میرزا تقی خان وزیر، دخالت داشتند. گروه هایی از کلهرها نیز در سقز، ساوه، قم، قزوین و لوشان سکونت دارند.
ایل بزرگ کُرد، ساکن در اراضی جنوب غرب کرمانشاه، از ماهیدشت تا مرزهای ایران و عراق. سردسیر این مردم در اسلام آباد غرب و گرمسیر آنان در گیلان غرب برگزار می شود. در میان کلهرها، طوایف چهارگانۀ خالدی، سیاه سیاه/ سیاسیا، شیان و کاظم خانی، معروف به هزاره، از بقیه اعتبار و اهمیت بیشتری دارند. کلهرها، به استثنای اقلیتی از علی اللهیان، پیروان مذهب شیعۀ امامیه اند. اینان در بنیچه بندی نظامی دورۀ قاجاریه، فوجی ۸۰۰نفری در اختیار دولت قرار دادند که نیمی از آنان از طوایف چارگانۀ هزاره و بقیه از دیگر طوایف بودند. نظام اجتماعی ایل کلهر دست کم از دورۀ آقامحمدخان قاجار تا دورۀ پهلوی اول که سازمان اجتماعی کلهرها دگرگون شد، مبتنی بر ایلخانی گری بود. گروه اول ایلخانان کلهر که تا سلطنت ناصر الدین شاه این مقام را در اختیار داشتند، خانوادۀ حاجی زادگان کلهر بودند. حاجی منوچهرخان کلهر و پسرانش همگی به زیارت خانۀ خدا نائل آمده بودند و به این سبب به حاجی زادگان کلهر شهرت داشتند. این مقام در اواسط سلطنت ناصرالدین شاه به خاندان یاوری، شعبۀ دیگری از حاجی زادگان، منتقل شد. داودخان امیراعظم ( ـ۱۳۳۰ق)، ایلخان معروف کلهر و بزرگ ترین و مقتدرترین و ثروتمندترین ایلخان غربِ ایران، از مخالفان انقلاب مشروطیت بود. اتباع او نیروی اصلی شورش ابوالفتح میرزا سالارالدوله را تشکیل می دادند. دسته ای از خوانین بزرگ کلهر از شدت مظالم او به عراق عرب گریختند و حاجی زادگان کلهر نیز به واسطۀ قدرت او، از مقام موروثی خود محروم شدند. در دورۀ سلطنت پهلوی اول، بخش اعظم اراضی ایل کلهر به بهانه های واهی به تصرّف دربار درآمد و نام سرزمین آن ها به باوندپور تغییر یافت، اما پس از استعفای پهلوی اول و تغییر اوضاع سیاسی ایران، نام باوندپور لغو شد. ایل کلهر، زمانی بزرگ ترین گروه چادرنشین کردان جنوبی را تشکیل می دادند. جمعیت کلهر ها در اواخر قاجاریه، بین ۲۰ تا ۳۰هزار خانوار بود که ظاهراً بسیاری از آنان چادرنشین بودند، اما به تدریج تعداد چادرنشینان ایل کلهر به ۱,۷۷۰ خانوار کاهش یافت. کلهرها از گروه های قدیمی کردان ناحیۀ کرمانشاه به شمار می رفتند. دو دسته از خوانین کلهر که حکومت نواحی دره تنگ و ماهیدشت را در اختیار داشتند، تا اوایل قرن ۱۱ق تابع دولت عثمانی بودند و پس از پیروزی های شاه عباس صفوی بر عثمانیان دوباره به خدمت دولت ایران درآمدند. نجف قلی خان کلهر در دورۀ نادرشاه افشار سرکردۀ این مردم بود. کلهرها پس از قتل نادر، در بعضی حوادث ناحیۀ کرمانشاه، ازجمله جنگ با میرزا تقی خان وزیر، دخالت داشتند. گروه هایی از کلهرها نیز در سقز، ساوه، قم، قزوین و لوشان سکونت دارند.
wikijoo: کلهر
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید