کله دراز

لغت نامه دهخدا

کله دراز. [ ک َل ْ ل َ / ل ِ دِ ] ( ص مرکب ) کسی که شور و غوغای بیهوده کند. ( آنندراج ) ( فرهنگ فارسی معین ). هنگامه ساز و غوغایی و زبان دراز و بدزبان و فتنه جو. ( ناظم الاطباء ) :
سر سختی و شلاق خورد کله دراز
چون میخ برون خیمه جای تو خوش است.
یحیی شیرازی ( از آنندراج ).

مترادف ها

longhead (اسم)
شخص دراز سر، کله دراز

پیشنهاد کاربران

بپرس