کلمات کنایی قران

[ویکی فقه] کلمات کنایی قرآن. به کلمات به کار رفته در قرآن به قصد دلالت بر لوازم معنای مطابقی آن ها کلمات کنایی قرآن گفته می شود.
« کنایه » آن است که گوینده به جای تصریح به یک مطلب، ملازمات آن را بیان کند؛ به عبارت دیگر، مطلب را به غیر الفاظ وضع شده بیان کند.
کنایی و صریح در قرآن
الفاظی که در قرآن به کار رفته و خود آن ها مورد نظر نیست، بلکه لوازم یا ملزومات آن ها مقصود باشد «کلمات کنایی قرآن» نامیده می شوند. در مقابل، آن الفاظی که معنای اصلی آن ها مورد نظر است « کلمات صریح قرآن » نامیده می شوند.
چند نمونه
چند نمونه از کلمات کنایی قرآن:۱. (وراودته التی هو فی بیتها عن نفسه)؛ «آن زن که یوسف در خانه او بود، از او تمنای کامجویی کرد». لفظ « مراوده » کنایه از «طلب آمیزش» است؛۲. (اومن ینشا فی الحلیة وهو فی الخصام غیر مبین)؛ «آیا کسی را که لابه لای زینت ها پرورش می یابد و هنگام جدال ، قادر به تبیین مقصود خود نیست (فرزند خدا می خوانید)؟ ». در این آیه ، از زنان به کسی کنایه شده که در زینت ها پرورش یافته است؛۳. در آیه (کانا یاکلان الطعام) «اکل طعام» کنایه از « حدث » است؛ زیرا حدث، ملازم اکل طعام است؛۴. در آیه (او جاء احد منکم من الغائط) « غائط » زمین پستی است که برای قضای حاجت به سوی آن می روند و از محل حدث برای افاده حدث، کنایه آورده شده است؛۵. در آیه (وقد افضی بعضکم الی بعض) « افضی » کنایه از « مباضعه » و آمیزش جنسی است.
انگیزه کاربرد کنایه
...