[ویکی فقه] کلمات مفرد قرآن. کلمات مفرد قرآن به الفاظ قرآنی به صیغه مفرد اطلاق می شود.
«مفرد» کلمه ای است که بر یکی دلالت کند و در زبان عربی مقابل تثنیه و جمع قرار دارد. در قرآن مجید نیز معمولا کلمات مفرد به همین معنا به کار رفته است. در برخی جاها نیز لفظی به صورت مفرد استعمال شده، ولی منظور از آن جمع است؛
مثال
مانند: «ارض» که به دلیل ثقیل بودن در مثل آیه شریفه (و من الارض مثلهن) جمع بسته نشده، ولی منظور آن جمع است؛ به خلاف «سماوات» که به صیغه جمع آمده است.
«مفرد» کلمه ای است که بر یکی دلالت کند و در زبان عربی مقابل تثنیه و جمع قرار دارد. در قرآن مجید نیز معمولا کلمات مفرد به همین معنا به کار رفته است. در برخی جاها نیز لفظی به صورت مفرد استعمال شده، ولی منظور از آن جمع است؛
مثال
مانند: «ارض» که به دلیل ثقیل بودن در مثل آیه شریفه (و من الارض مثلهن) جمع بسته نشده، ولی منظور آن جمع است؛ به خلاف «سماوات» که به صیغه جمع آمده است.
wikifeqh: کلمات_مفرد_قرآن